De vorige blog waren we geëindigd met het verhaal over de drijfnatte was die we overal in het appartement hadden opgehangen in de hoop dat het de volgende dag droog zou zijn, maar helaas.. We moesten om 11 uur uit het appartement en de was was nog steeds drijfnat. Dus zijn Danny en Anja naar een wasserette gegaan om de kleding in een droger te gooien! Na een half uur was de kleding zo goed als droog, dus.. op naar het Pieniny National Park voor een vlottocht over de Dunajec!

Bij de parkeerplaats stond een vrouw die ons waarschuwde dat we ons dik moesten aankleden, omdat de tocht koud werd. Heel lief! Mutsen, truien, jassen, fleecedekens.. zelfs Roger deed een trui aan! Doet ie anders nooit 😛 . De tocht duurde twee uur en aangezien je stil zat was warm blijven wel een pré.

De vlotten bestonden uit losse, langwerpige bakken die aan elkaar vastgeknoopt waren. Wij hadden een 12-persoons vlot met vijf bakken en drie bankjes. Zodra we in de boot stapten, begon het te regenen grrr. Dus allemaal poncho’s aangedaan. Het regende soms hard, soms even niet en dan weer miezer. Uiteindelijk hebben we ook nog vijf minuten zon gezien die met een luid gejuich verwelkomd werd. De gids kon geen Engels waardoor we helemaal niets van het verhaal konden verstaan. Beetje jammer dus. Een boottocht in de regen is al wat minder, maar als je ook nog eens niets kan verstaan van het verhaal en alle grappen die ze maakten (iedereen moest elke keer hard lachen om de guides en wij zaten er telkens maar een beetje bij van.. tsja..) dan is twee uur toch wat lang. Maarr.. het was wel erg mooi! Veel eenden, springende vissen en kleine vogels gezien. We hebben zelfs twee herten aan de kant gezien! En ze keken precies onze kant op toen we langskwamen, alsof ze even poseerden voor de camera. Heel leuk!

Toen we aankwamen in het dorp Szcsawnica scheen opeens de zon en konden we een beetje opwarmen. Ondanks alle lagen kleding waren we allemaal erg koud, nat en verkleumd. Niet te lang, want we gingen meteen de bus in die ons terug bracht naar het parkeerterrein. We stapten daar weer in de auto om richting Auschwitz te gaan. Deze rit ging grotendeels door het Pieniny National Park en toen de lucht opklaarde werd het uitzicht nóg mooier! Bergen, zon, valleien, dorpjes. Dit is het vakantiegevoel 😀 .

Bij een tankstation langs de weg hebben we wat gegeten: Wendy heeft ein-de-lijk haar Poolse kebab gekregen! De rest nam een soepje en wat drinken. Bij elkaar kostte dit serieus maar 38 zoty: 9,50 euro!!!! HOE dan! Mooi uitzicht ook vanuit het restaurant en een heerlijk laag zonnetje. Het was alsnog maar 13 graden, maar zon is gewoon altijd goed.

Ongeveer 30 minuten voor Auschwitz stopten we bij een hotel. Aan de buitenkant zag het er mooi uit, maar binnen was het toch wel een beetje pauper. Het is duidelijk een hotel voor grote evenementen en bruiloften, want de eetzaal is heel groot en heeft een podium en een dansvloer. NIEMAND kan een woord Engels. We gingen wat eten en zaten met z’n allen met Google Translate het menu te vertalen. Na het eten hebben we de intro voor de aftermovie gefilmd. Iedereen in de zaal keek ons raar aan haha. Boeiend, we kennen ze toch niet.

Na het eten zijn Roger, Danny en Anja aan de Rummikub gegaan en uiteraard won Anja, hehe. Toen Wendy klaar was met de blog online zetten zijn we weer Fuck the Dealer in de kamer gaan spelen, want de drank moest (nog steeds) op. Altijd een goede reden hehe.

Auschwitz

De volgende ochtend werden we rond 9 uur wakker. We kregen aan de ontbijttafel het menu in ons handen geduwd en wederom was alles in het Pools. Probeer dan maar eens duidelijk te maken dat je iets wilt zonder lactose, niet in boter gebakken dus! Sjeesh, zelfs met Google Translate kwamen we er niet uit en de dame heeft uiteindelijk een meisje erbij gehaald die een beetje Duits kon. Een half uur later hadden we dan besteld en kregen we onze koffie en eten. De koffie was echt smerig: een soort oploskoffie die niet op kon lossen. Lekkere drab onderin dus! Het eten was verder wel goed gelukkig.

Na het eten gingen we richting Auschwitz, maar daar aangekomen bleek dat alle tours al volgeboekt waren en we twee uur moesten wachten voordat er een tour begon waarbij we nog aan konden haken. Het was echt megadruk! Nou ja.. prima! Dan maar een terrasje pakken en genieten van het zonnetje (eindelijk een beetje warmte!).

Na twee uur was het dan tijd voor Auschwitz! Aangezien Wendy en Roger hier in 2012 ook waren geweest en hier al uitgebreid verslag over hebben gedaan in deze blog, gaan we dat niet allemaal herhalen. Het was er wel een stuk meer beveiligd dan vier jaar terug: tassen mochten absoluut niet mee naar binnen en iedereen moest door een scanner lopen en spullen uit je zakken in een bak leggen. Misschien heeft de extra bewaking te maken met de aanslagen die de afgelopen tijd overal gebeuren? Of misschien hebben ze hier eindelijk wat meer in kunnen investeren sinds meerdere landen meehelpen met het behoud en onderhoud van Auschwitz. We don’t know.. Heel toevallig: onze Engelstalige gids was dezelfde vrouw als die Wendy en Roger vier jaar terug ook hadden! Dezelfde schorre, lage mannenstem en hetzelfde kort pittige kapsel.

Voor de vakantie hadden Wendy, Danny en Anja een serie over Auschwitz gekeken op Netflix (Auschwitz: the Nazi’s and de ‘Final Solution’) en nu, tijdens de tour, merkten we dat het heel fijn was om deze achtergrondinformatie al te hebben. Zo konden we het verhaal ook veel beter volgen en hadden de dingen die we zagen nóg meer impact. Het was erg indrukwekkend! Echt bizar wat zich daar heeft afgespeeld. We liepen allemaal met kippenvel en een zwaar hart door het gebied en luisterden naar het verhaal van onze gids. Helaas was het op de terreinen zelf ook megadruk. We moesten vaak even wachten voordat we ergens naar binnen konden, omdat er eerst andere groepen naar buiten moesten. Ook stonden we vaak in de hal met z’n 100en op elkaar.

Wroclaw

Na Auschwitz reden we door naar Wroclaw. Rond een uur of acht stopten we in een random dorpje om te eten. We reden naar de kerk (meestal het centrum en het drukst) en het was echt uitgestorven! Donkere steegjes, niemand op straat, heel stil.. superraar voor een vrijdagavond. Eerst kwamen we een restaurant tegen waar het heel netjes was, maar ook heel stil: ze hadden nul muziek op en er zaten maar twee mensen. Wij kunnen niet bepaald stil doen (Wendy en Anja..) of netjes eten (Roger..) dus liepen we door. Uiteindelijk kwamen we bij een restaurant aan dat bij een hotel hoorde en er erg gezellig uitzag. Daar voor heel weinig geld lekker gegeten en door naar Wroclaw.

Wroclaw is echt een héle andere stad dan Krakau! Veel groter, massiever, veel LED verlichting, hoge gebouwen en veel drukte en verkeer. Krakau is wat compacter en historischer. Het lijkt ook veel minder toeristisch vergeleken met Wroclaw. We hadden een appartement bij Lucky Apartments gereserveerd, echt midden in het centrum voor 14,50 euro per persoon per nacht. Suuupernice! Het zag er ook heel leuk en netjes uit allemaal.

Nadat we ons een beetje hadden opgefrist, gingen we de stad verkennen. We liepen langs een marktje dat dicht was en daar stond om een hoekje een of andere louche kerel opgesteld die naar ons aansprak toen we langskwamen: “Coke?” Haha omg begint t nu al? Goede eerste indruk van de stad.. We liepen een groot plein op met een hele mooie, oude kerk. Ontzettend mooie glas in lood ramen. Het is verder wel heel toeristisch: overal kebab tenten, Pizza Hut, Subways etc. We kwamen op nog een ander plein waar heel veel terrassen waren en gingen bij een muziekcafé zitten. Nou, we hebben onze ogen uitgekeken! Bijna iedereen was al dronken (het was rond middernacht), al die vrouwen met lagen make-up, korte rokjes of broekjes en superhoge hakken en heel veel dudes met nette overhemden aan. Roger en Danny waren erg gelukkig “Eindelijk mooie vrouwen!” haha.

Na een biertje gingen we door naar de volgende kroeg. We kwamen langs een discotheek met een vuurjongleerder (hoe heet zo iemand?) en een verkleedde vrouw op stelten, heel leuk! Je kon voor 100 zloty naar binnen en onbeperkt drinken, omdat de discotheek jarig was! Zag er echt onwijs leuk uit, maar aangezien we de volgende dag naar huis gingen rijden, was het niet slim om het heel laat te maken en dan is 100 zloty entree per persoon (25 euro) best veel.

We zouden maar één biertje doen en toch stonden we even later alsnog ergens in en club “Pozi Lom” tussen de dronken Polen te dansen met cocktails en Jackie D/Coke in ons hand haha. Iedereen had witte overhemden aan en de vrouwen allemaal een leren jasje. Anja was dus helemaal in stijl 😛 . Polen zijn wel snel handtastelijk: iedereen rijdt tegen je aan, zit aan je en denkt dat drie zinnen genoeg zijn om naar een volgende stap in de net opgebouwde relatie te kunnen gaan, hahaha. Oei, beetje handtastelijk. Gelukkig hadden wij onze sterke mannen bij ons! Na de cocktail en biertjes heel verstandig terug naar het appartement gegaan om wat slaap te pakken voor de volgende dag.

Wroclaw Zoo

Om 11 uur checkten we uit het appartement en reden we naar Wroclaw Zoo. Joepie, dieren! Wroclaw Zoo is de oudste dierentuin van Polen (geopend in 1865, dus al 150(!) jaar oud) en heeft het grootste aantal dieren in het land (ongeveer 1200 dieren). Ze steunen organisaties die zich inzetten voor het welzijn van dieren, zoals aap.nl (Nederlandse organisatie uit Arnhem!). De entree is maar tien euro, dus weer lekker cheap, maar daarentegen zijn alle bordjes met uitleg weer alleen in het Pools te lezen. Polen hebben toch nog niet echt door dat, wanneer je wat meer toeristen naar je land wilt, je ook meer Engels moet aanbieden. Het lijken de Fransen wel pfff.

Er waren echt ontzettend veel dieren! Vaak zitten de meeste dieren stil in hun hok, maar hier waren ze bijna allemaal buiten actief aan het rennen, springen en vliegen. Het was ook echt een grote dierentuin: we hadden zes uur nodig om 80% te kunnen zien! Van antilopen, molratten, katachtigen, uilen tot vleermuizen, spinnen, vlinders, krokodillen, pinguïns en haaien: echt ALLES is daar te zien. Hele mooie foto’s gemaakt (wat ook een reden kan zijn dat we zo lang bezig waren om alles te zien: Paparanja en Wendy hadden telkens een half uur nodig voor de perfecte foto 😛 ).

Het is een hele schone dierentuin en het lijkt er op dat de dieren goed verzorgd worden. De hokken zijn redelijk groot, schoon en er is genoeg eten aanwezig. Ze reageren nieuwsgierig op de pottenkijkers in plaats van bang en hebben geen gevangenschapswandel (dat is wanneer een dier een bepaalde handeling telkens herhaalt). Bij de apen was er een verzorgster bezig met het geven van water en dat was zo’n schattig en intiem moment. Ze zat tegen de aap aan en zij plukte aan zijn haar en de aap plukte aan haar haar, gaf haar af en toe kusjes en aaide haar. Zo lief!

Voor een zaterdagmiddag was het helemaal niet druk. Bij de entree konden we zo doorlopen en de dierentuin zelf is vrij ruim opgezet, dus je loopt elkaar niet zo voor de voeten. Om kwart over zes was het tijd voor de laatste wandeling op Pools gebied: op naar de auto voor de tien uur durende terugweg naar huis! Wèèèèh.

Van tevoren hadden we geen idee wat we ons van Polen moesten voorstellen. We hadden nooit van iemand gehoord dat ze er geweest waren en er ook nooit iets over gezien of gelezen. Maar.. sinds deze vakantie zijn we om! Het eten is meeeegalekker, het leven is ontzettend goedkoop en de natuur is prachtig! We willen ook echt nog een keer terug om wat meer te gaan hiken! De mensen zijn wel ontzettend chagrijnig en het lijkt erop alsof niemand plezier in het leven heeft. Gelukkig maken de overige dingen dit ruimschoots goed.

Danny en Anja: Bedankt voor de topvakantie! Jullie waren erg gezellige reisgenoten. Nooit zoveel moeten huilen van het lachen 😀 . Anja, jij ook bedankt voor het gastbloggen en Danny.. nogmaals excuses voor je arm, maar ik blijf erbij: de deur was open, dus je vroeg er om! 😉 Lufjullie en reünie in Mazurië, Polen?