Met een half uur vertraging stapten we afgelopen dinsdag in het vliegtuig. In het vliegtuig zelf was het kneiterwarm en dat is het helaas de hele vlucht gebleven. Dan maar schoenen uit, sokken uit, broek opstropen.. is het nog een beetje uit te houden 😛 .

Tegen tweeën landden we in Bangkok. Toen we naar buiten liepen, werden we allemaal gelijk bevangen door de hitte. De hoge temperatuur met de hoge luchtvochtigheid zorgt ervoor dat je echt even naar adem staat te happen. Je lichaam begint gelijk te transpireren als gekke, om er maar voor te zorgen dat het iets afkoelt. Oefff, lekker hoor 😉 . Gerda zegt dat het snel went, dus dat geloven we dan maar!

Buiten het vliegveld van Bangkok hebben ze een ingenieus taxi systeem: bij een balie moet je een ticket ophalen, op dat ticket staat een nummer. Op de parkeerplaats hebben ze dan een lange rij parkeervakken met nummers erboven. Je loopt naar dat nummer, wacht op je taxi en kan gelijk instappen. Superhandig!

In de taxi naar ons hotel, kregen we al een goede eerste indruk; wolkenkrabbers, veel groen, palmbomen <3, tempels. Mooi!

Eenmaal ingecheckt in ons hotel (New Siam II), namen we een koude douche, waarna we Bangkok gingen verkennen! Toen we door de diverse winkelstraatjes liepen, waren Gerda en Rob helemaal flabbergasted. Zij zijn al drie keer in Bangkok geweest, maar altijd in februari. Februari valt in het hoogseizoen en in de droge periode (wij zitten nu in het regenseizoen). Het was nu dus veeel groener en veeel minder druk. Ze hebben wel tien keer gezegd: woahh, het is zó rustig, niet normaal joh.

Natuurlijk zijn we ook naar dé partystraat van Bangkok gegaan: Khao San Road. Voor backpackers de place to be en dat was ook duidelijk te merken. Overal zag je backpackers. Hoe herken je die? Makkelijk.. de meesten zitten vol met tatoeages, hebben losse kleding aan (harembroeken e.d.) en de mannen hebben allemaal een baardje. Beetje hippie stijl eigenlijk 🙂 .

Maar goed, Khao San Road.. Super toeristisch, maar erg gezellig! Je kunt hier ook alles kopen wat je maar wilt, voor weinig geld; van fake ID’s tot (maat)kleding tot insecten die je kunt eten. Tevens zit het helemaal vol met barretjes. Na een biertje in de ene bar en een cocktail in de andere bar (4 euro voor een emmer cocktail!! Dat zijn nog eens prijzen, haha), zijn we een restaurantje in gedoken. We hebben hier alle vier Pad Thai gegeten; een bekend Thais gerecht wat bestaat uit drooggebakken noedels, kip of garnaal, eieren, taugé en tofu. Het was echt heel lekker! Aanrader 🙂 .

Daarna gingen we weer verder Khao San Road verkennen. Het nadeel daar is wel: om de seconde word je lastig gevallen door verkopers, Myanmar vrouwtjes en proppers. Iedereen wil wat van je en pas na de honderdste ‘No’ lopen ze eindelijk weg. Het beste is dan ook om ze te negeren, maar toch voel je je niet prettig als je dat doet. Tevens lukt dat ook niet als je een Wendy bij je hebt, die weer veel te enthousiast wordt van al die hebbedingetjes. De mannen hebben geprobeerd om haar tegen te houden, maar toen Roger onder handen genomen werd door een Thaise dame (hij was even een massagesalon ingedoken), zag Wendy haar kans schoon om eindelijk wat te kopen. Dit is een armbandje en een Minion-knuffel geworden. Aangezien de Minion door Gerda haar onderhandelskills maar 2,40 euro was, vond Roger het gelukkig niet heel erg 😉 . De minion zit nu vastgeknoopt aan Wendy haar backpack en overal waar ze loopt met de backpack wordt ze nagewezen en beginnen mensen te lachen. Zo gezellig!

Na het eten kwam er een vrouw langs die schorpioenen verkocht. Omdat we graag alles willen uitproberen, hebben we een schorpioen gekocht om op te eten. Iedereen heeft een hap genomen en gadverdegadver wat is dat vies. Het smaakt naar aangebrande soja en het is superhard. Gerda en Rob hebben ook nog sprinkhaan gegeten (wij hadden die al op) en dat vonden ze wel erg lekker!

In de Lonely Planet had Gerda gelezen over een sky bar. Omdat we van meerderen mensen gehoord hebben dat dat tof is, zijn we daarheen gelopen. Ergens in de middle of nowhere, waar totaal geen toeristen waren, kwamen we dan uit bij een leeg café. Achterin dat café was een trap naar boven die je naar de “Sky Bar” leidde. Uhm.. sky bar.. tsja, het is een bar op het dak van een gebouw, maar er stond niet bij dat het gebouw maar drie verdiepingen hoog was. Het enige wat je dus kon zien waren de betonnen wolkenkrabbers. Maar goed, er was bier, dus we hebben ons er alsnog een tijdje vermaakt!

Uiteindelijk lagen we na een gezellige avond, een hoop lol, emmers cocktails, verschillende Thaise biertjes en wat ballonnen gevuld met lachgas, om half twee ‘s nachts in bed!

De volgende ochtend zijn we nog even wezen shoppen. Gerda en ik zijn helaas wat te lang voor Aziatische begrippen, dus alle truitjes werden buiktruitjes bij ons. Sexehhh. Maar, misschien maar goed ook, anders hadden we veel te veel gekocht.

Om 15 uur ging het vliegtuig naar Cambodja, dus helaas hadden we geen tijd om wat meer van Bangkok te zien, maar wat we gezien hebben beviel goed. Erg gezellig, je kunt er alles kopen en alles is ook spotgoedkoop (terwijl wij nog in het ultra toeristische gebied zaten ook).

Als we terug naar huis gaan, maken we weer een tussenstop in Bangkok. Dan wilt Roger zich een maatpak laten aanmeten. Dat hoort er toch eigenlijk wel bij als je in Thailand bent. En.. zoals de verkoper zei toen Roger zei “I don’t need a suit”: “No, but the suit needs you!” Dus dat.. Doei!!