Via het hostel in Phnom Penh hebben we geprobeerd een bus te regelen naar Battambang. De dame in het hostel heeft tien busmaatschappijen gebeld, maar helaas waren ze allemaal al volgeboekt. Blijkbaar heeft Cambodja vakantie op dit moment en is Battambang een populaire vakantiebestemming. Balen! Dan de volgende ochtend vroeg maar de centrale markt op en hopen dat er een shared taxi o.i.d. is die die kant op gaat voor niet al te veel geld. Fingers crossed..

Daar aangekomen is het een grote chaos met bussen, tuktuks en (shared) taxi’s. We hebben nogmaals gevraagd aan het loket of er toevallig echt niet een plekje over, maar helaas.. Toen we uit de rij stapten, werden we gelijk belaagd door acht man. Iedereen wilde ons wel naar Battambang brengen. Sommige vroegen alleen 50 dollar voor een shared taxi. Dat vonden we toch ietwat aan de dure kant. Toen een tuktuk chauffeur zei dat er nog een bus ging om half 12 voor 12 dollar per persoon, vonden we dat een stuk beter klinken! Hij bracht ons naar de opstapplaats en toen zaten we daar, om 10 uur, tussen alleen maar locals. Met z’n allen starend naar een Aziatische vechtfilm. Maar goed, wij allang blij dat we vervoer hebben kunnen regelen voor een mooie prijs!

Toen de bus er was, vloog iedereen naar buiten. Wij waren echt de enige toeristen tussen de 60? locals, haha. Wij werden als eerst geroepen om in te stappen, terwijl we best ver naar achter stonden. Iedereen moest dus opzij en maakte de weg voor ons vrij. Dan voel je je wel een beetje raar, maar wel erg aardig natuurlijk.

Na een kwartier stopte de bus weer en kwamen er een paar plastic krukjes tevoorschijn die tussen de stoelen gegooid werden. Hier gingen ook nog mensen op zitten. Zeven uur gehurkt op zo’n plastic krukje zitten, oef.. Daar is het record bar zitten niets bij.

De rit naar Battambang was prachtig! Eindelijk het ‘echte’ Azië! Zoals wij het ons hadden voorgesteld in ieder geval 😉 . Leuke, gekleurde huizen op palen, palmbomen, bananenbomen, rijstvelden, Aziatische koeien, ossen en pagodes. Die pagodes zie je om de paar honderd meter en stuk voor stuk zijn ze even prachtig. De toegangspoorten alleen al zijn geweldig om te zien. Alles is gemaakt van bladgoud en allemaal hebben ze mooie beelden bij de pagode staan en bij de toegangspoort.

Na een rit van zeven uur kwamen we dan eindelijk aan in Battambang. Midden in een tropische regenbui. We stonden tot onze enkels in het water. Doorweekt waren we. Gelukkig was een aardige meneer die in Battambang woonde en ook naar huis moest, zo aardig om z’n tuktuk te delen, dus we zaten snel weer droog in de tuktuk.

Om acht uur ‘s avonds zaten we in het hotel en waren we kha-POT. Dus (heel slecht ja, ja, we weten het) hebben we een pizza gehaald bij de Pizza Company en die heerlijk in de hotelkamer opgegeten. Daarna vroeg naar bed, want de dag er na stond er een hoop op de planning!

Leuk idee dat vroeg naar bed. Dan zijn we de volgende ochtend lekker fris en fruitig. Tsja, normaal gesproken zou dat zo zijn, ware het niet dat er om vier uur ‘s nachts knoerthard religieuze liederen door de luidspreker schalden. Dit heeft tot zes uur ‘s ochtends geduurd. Zelfs oordopjes in combinatie met een koptelefoon zorgden er niet voor dat we niets meer hoorden.. So far a good night’s sleep..

Maar goed.. het was tijd om Battambang te verkennen. Dit deden we dit keer door met z’n tweeën achterop een brommertaxi te zitten. Erg spannend! Na het eerste half uurtje ronddwalen waren we er al achter.. Wat een verademing is Battambang in vergelijk met Phnom Penh! Je staat geen doodsangsten uit met oversteken, je wordt niet belaagd door tuktuks, de straten zijn schoon, de lucht is schoon én er is straatverlichting.

We hebben verschillende pagodes bezocht (ze lijken allemaal op elkaar, maar toch zijn ze weer erg verschillend) en het standbeeld van Ta Dumbong; een groot standbeeld dat midden op een grote rotonde staat. Daarna was het tijd om de omgeving rond Battambang te verkennen. Als eerst gingen we naar de bamboe trein. De bamboe trein is een oude spoorweg die vroeger gebruikt werd om goederen te vervoeren. Deze werd door de Rode Khmer afgesneden en is sindsdien niet meer in gebruik, omdat de rails sterk verouderd zijn en er al diverse treinen ontspoord raakten. Toen kwamen de inwoners op het idee om een klein gedeelte te gebruiken voor lokale doeleinden; vervoer naar een lokale steenbakkerij (die we ook bezocht hebben) en rijstvelden. Als toerist mag je er dus ook een stukje op rijden! Je moet zitten op een klein, rechthoekig plateau gemaakt van bamboe. Daaraan zit een motor van een grasmaaier vast die door de chauffeur aangetrokken wordt om de trein te starten. Omdat het maar één spoor is en er van beiden kanten treinen aan kunnen komen, moet er één van de twee treinen af. Hoe ze dat doen is geniaal.. de ene trein wordt uit elkaar gehaald en aan de zijkant gelegd en, zodra de andere trein voorbij is, weer in elkaar gezet. Wij hadden precies een hele sociale bestuurder, dus bij elke tegenligger (en dat waren er een stuk of vier) waren wij degene die er af moesten.. Voordat de trein uit elkaar – in elkaar en weer op de rails staat, zijn we weer een kwartier verder. En dat in de bloedhitte (39 graden) en geen schaduw. Het spoor loopt door de rijstvelden, palmbomen en bananenbomen heen en er vliegen honderden supermooie (sommige ook echt heel groot!) vlinders om je heen. Wel echt prachtig!

Daarna was het tijd om af te koelen en te lunchen in het hotel. Het hotel waar we zitten (SengHout Hotel), heeft een skybar met 360 panoramaview over de stad. Erg mooi! Na de lunch hebben we een frisse duik genomen in het zwembad. Het zwembad is ook een ‘sky zwembad’ en wanneer je er in zit, kijk je dus ook uit over de daken! Het grappige is dat de bovenkant van het zwembadwater precies op de hoogte van het raam zit in onze hotelkamer. Wanneer iemand dus aan het zwemmen is, kunnen we gezellig naar elkaar zwaaien.

‘s Middags hadden we een scooter gehuurd bij het hotel (vier dollar voor een halve dag – geen geld!). Je hoefde niet eens je rijbewijs te laten zien haha. Binnen de korte keren gedroeg Roger zich als een echte local: met 70 km/h over de weg racen en toeteren voor de wereld. Hij had het naar z’n zin joh!

We parkeerden bij Wat Banan. Er is bij elke bezienswaardigheid een plek om je scooter te parkeren. Daar krijg je een ticket en die moet je weer laten zien om je scooter op te halen. Wel opletten geblazen, de locals vragen namelijk aan niemand geld (er staat zelfs bij: free), maar als je als toerist daar komt, vragen ze ineens 50 cent aan je. Geen geld natuurlijk, maar het slaat nergens op. Wij hebben dat dus ook mooi niet betaald. Sneaky bastards..

Wat Banan is een torencomplex uit de elfde eeuw. Om er te komen moet je 360 steile traptreden omhoog lopen. En dat dus in de bloedhitte. De kinderen zijn slim en willen een extra zakcentje verdienen door de vermoeide, verhitte toeristen af te koelen door met een waaier mee te lopen en en de hele weg naar boven te blijven wapperen. Wendy maakte hier gretig gebruik van. Toen de kids aan de top 1000 riel kregen (omgerekend 20 cent), waren ze intens gelukkig. Ook hier waren we weer de enige westerse toerist. Het was wel heel druk met toeristen uit eigen land. Op de top hebben we een tijdje rond gelopen en wat foto’s gemaakt van de vijf torens, waarna het tijd was om door te gaan naar de Killing Caves.

Om daar te komen met scooter moesten we door de rijstvelden, over een plattelandsweggetje. Erg hobbelig, maar daarom juist lekker avontuurlijk. Het scheelde een aantal keer niet veel of we waren onderuit gegaan.

De killing cave is een grot die door de Rode Khmer gebruikt werd om mannen en vrouwen in te gooien, nadat ze neer geschoten / dood geknuppeld of geëlektrocuteerd waren. Ook hier komen regelmatig nog tanden en botten naar boven van de slachtoffers als het regent. In de grot zelf ligt een boeddha, naast de beenderen en doodshoofden. Bovenin de grot zie je een gat waarin de mensen geduwd werden. Heel luguber allemaal.

Daarna zijn we naar een uitkijkpunt op de top van de berg gegaan, wat erg mooi was. Terwijl je omhoog loopt, word je omringd door makaken. Die beesten zijn brutaal joh! Een kind naast ons had een plastic zak met een blikje drinken er in en die werd zelfs afgepakt door een aap. Het zakje scheurde hij open en hij ging er vandoor met het blikje 😀 .

Als laatste was het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de batcave! Nee, het is niet de grot waar Batman zich schuil houdt, maar de batcave in Battambang is een kloof/ grot waar miljoenen vleermuizen zich schuil houden. Toen we de weg vroegen bij een tourist office vroegen ze gelijk “You’ve got a ticket?”. We wisten dat het gratis was, dus we zijn er niet ingestonken, maar hoeveel toeristen zullen ze zo al geld afhandig hebben genomen. En dit was bij een tourist office! Heel slecht.

Maar, dus.. de batcave. Het zit hoog in de berg en je kunt er niet komen, maar bij zonsondergang (elke dag stipt om half zes), gaan ze op jacht. Dit zorgt ervoor dat vijf à zes miljoen vleermuizen in een lange sliert naar buiten vliegen. Dit schouwspel duurt ongeveer drie kwartier en is zoooo gaaf en zooo bizar om te zien. We hebben met open mond staan kijken.

Hierna was het tijd om terug naar het centrum te gaan. Roger is gewoon in een keer goed gereden naar het hotel! Schouderklopje voor hem, toch? Na het opfrissen even gegeten bij een restaurantje en nu liggen we in de hotelkamer. Morgen om zes uur gaat de wekker, omdat we om zeven uur op de boot richting Siem Reap stappen. Deze tocht duurt zeven uur en schijnt erg mooi te zijn. Angkor Wat, here we come!! 😀