We gingen met de bus naar Edinburgh, aangezien de bushalte een paar minuten lopen van de camping vandaag was en we allemaal lekker een drankje konden drinken. In de bus bleek dat er gratis WiFi was! Even snel het thuisfront laten weten dat we het nog steeds naar ons zin hebben 😛 . Nadeel van de busrit was dat de bus om de twee minuten stopte, waardoor we er drie kwartier over gedaan hebben, maarjaaaaaa.. toch geen haast, het is vakantie!

In Edinburgh aangekomen hebben we een beetje rondgelopen. Het is een hele aparte stad, verdeeld in twee delen: Old Town en New Town. New Town is het nieuwste gedeelte van de stad (d’oh) en is gebouwd in Griekse stijl. Old Town heeft allemaal middeleeuwse gebouwen.

Na een beetje rondgedwaald te hebben en o.a. St Mary’s catholic church en Edinburgh Castle gezien te hebben, gingen we naar de attractie Camera Obscura & World of Illusion. Een attractie uit 1851 waarbij de focus ligt op optisch bedrog met veel interactiviteit. Vijf verdiepingen dolkolderieke hilariteit. We waren net een stel kinderen, zo enthousiast werden we van alles.

Bovenop het gebouw hingen vier spy-cams die je zelf kon besturen. Onschuldige toeristjes werden dus door honderden mensen bekeken via die camera’s. Heel bizar, je kon suuuperver inzoomen op de mensen. De sms’jes waren nét niet te lezen. We konden in woonkamers kijken van mensen, zagen mensen in hun neus wroeten en aan hun kont kriebelen. Vreemd hoor.. Iets met privacy? Wel leuk om zelf de voyeur te zijn, dat dan weer wel 😛 .

Bovenop het dak van het gebouw had je een panoramaview over Edinburgh. Daar was ook de echte Camera Obscura; drie lenzen en een spiegel die op tien meter boven het gebouw de omgeving projecteerde op een witte tafel. Daar werd kort wat verteld over de geschiedenis van Edinburgh met live beeld erbij van de gebouwen en de omgeving. Ook het meest architectonisch verantwoorde gebouw van Edinburgh werd er nog even uitgelicht: de Primark!

Na drie uur (!!) stonden we pas weer buiten. Het was echt supergaaf, voor zowel jong als oud, en we kunnen dan ook iedereen aanraden om hierheen te gaan als je in Edinburgh bent.

Hierna wilden we even een pub induiken om wat kleins te eten en wat te drinken. Helaas was het kwart voor zes en sloot alles al. Vreemd, voor zo’n grote stad. Blijkbaar is het de vloek van Frank en Charlie.. Als zij op vakantie gaan, maken ze dit altijd mee, lekker dan 😛 .

Dan maar naar het kasteel! Helaas.. Ook al dicht. Dit gaat lekker zo..

In een pub waar WiFi was, hadden we een aantal geocaches gezocht in de buurt, dus tijd om dan maar een geocache te gaan zoeken! We liepen tijdens onze zoektocht langs het beeld van Greyfriars Bobby; een 16-jarige terriër die 14 jaar bij het graf van z’n baasje gewaakt heeft (hallo Hachi). Heel mooi verhaal, Roger kreeg alweer tranen in z’n ogen.

Vlakbij dit standbeeld was de begraafplaats van Edinburg; Greyfriar, waar ook het graf van Bobby (vlak naast zijn baasje) ligt. Bij het hek van deze begraafplaats lag een micro cache verstopt. Woehoeee, gevonden! Victory!

Hierna gingen we naar the Elephant Bar; de bar waar J.K. Rowling Harry Potter heeft geschreven. Helaas stond er voor de ingang een onwijze wachtrij (he, daar is de vloek weer), dus gingen we ons maar bezatten in de Frankenstein Bar. Een sfeervolle bar waar de cocktails goedkoper waren dan het bier. Heujj, Sex on the Beach drinken voor het leven!

Elk heel uur klonken er wauze, spooky geluiden, begonnen de lichten te knipperen en kwam Frankenstein op z’n bed naar beneden. Heel leuk!

Rond 11 hadden we toch wel erge honger en gingen we naar de lokale Doner tent om even wat falafels en doners weg te schranzen. Lekkerrrr!

Toen we op het punt stonden om de laatste foto’s by night van de begraafplaats en het kasteel te gaan maken en nietsvermoedend bij de oversteekplaats stonden te wachten, gebeurde er iets vreemds.. We staken over en ineens liepen we middenin een grote groep mensen. De opmerking “Wie heeft er een blik mensen opengetrokken” was zeker op z’n plaats! We gingen er vanuit dat ze gingen stappen. Ze bleven echter in de richting lopen die wij ook opliepen: de begraafplaats. Een aantal meter voor de begraafplaats begon het te dagen: we waren in een guided tour beland! Zonder te overleggen sloten we stilletjes bij de groep aan en toen begon de gids (die verdacht veel van Dracula weghad) op mysterieuze wijze te vertellen. We hebben wat stille blikken uitgewisseld en gegiecheld om het feit dat we gratis aan het meeliften waren met dit spektakel 🙂 .

De gids vertelde het verhaal over Bloody McKenzie en de poltergeist die ronddwaalt over de begraafplaats en mensen terroriseert. De gids vertelde het echt supergeloofwaardig en met z’n zaklampje die die ook constant op z’n gezicht scheen was het een erg spooky tour. We gingen ook nog door een hek heen dat normaal dicht zit omdat mensen die erin gaan, vaak ziek worden of erger nog.. overlijden. We moesten dus eerst de risico’s aanvaarden en daarna door het hek naar binnen waar we bij een aantal mausoleums uitkwamen waar de gids ook weer vol overtuiging vertelde over de verschrikkingen die daar plaats hebben gevonden; het eerste en enige concentratiekamp van Schotland. Na een half uurtje stonden we weer trillend op onze beentjes buiten de hekken van de begraafplaats. Dit was cooooool!

Hierna nog wat foto’s van het kasteel in het donker gemaakt en daarna een sprintje getrokken naar de nachtbus. Die reed één keer in het uur en we waren nét op tijd. Wat een geluk!!

Morgen verder omhoog, op naar de Highlands! Op naar nog meer kou, brr…

[Best_Wordpress_Gallery id=”8″ gal_title=”Edinburgh: Paradijs voor voyeurs”]