Oké, vorig blogje eindigde ik met: Big five, here we come! Dat ging ‘m alleen niet worden, want de buffel komt helemaal niet voor in Etosha 😛 . Nou ja, dat maakt niet veel uit, want er zijn heeeel veel andere dieren. Om precies te zijn 110 zoogdiersoorten (alleen geen apen, vreemd he) en 340 vogelsoorten! Nu proberen om die allemaal te vinden in het park dat 22.270km2 groot is haha.

Een groot deel van het Etosha National Park is een zoutvlakte (5000 km2), die alleen na hevige regenval onder water staat. Verder is het park zo goed als plat en bestaat het uit een dorre, lege vlakte met een toplaag van zout, stof en harde klei. Er is weinig begroeiing, wat goed uitkomt want dan kunnen we natuurlijk beter dieren spotten! Het park heeft veel water holes, ofwel waterplaatsen. Deze zijn zowel kunstmatig aangelegd, als natuurlijk. Ook in de natuurlijke waterplassen wordt vaak kunstmatig water bijgepompt, door de grote droogte. Etosha was dan ook een van de eerste parken waar een actief beleid werd gevoerd om de natuur en het wild in stand te houden. Gooo Namibië!

Wij zouden drie nachten verblijven in het park. De dag dat ik jarig was (19 september) kwamen we aan. Bij binnenkomst kregen we al een groot waarschuwingsbord te zien met teksten als: Don’t step out of your car, don’t feed the animals en No driving after sunset!! Dat belooft wat!

We reden tientallen meters het park in en meteen zagen we overal zebra’s, spies- en springbokken. Jaaa, dit is pas écht het Afrika-gevoel! Overal waar je kijkt zie je wildlife. Etosha heeft de grootste populatie springbokken ter wereld en dat is ook wel te zien. Om de zoveel meter zie je weer een mega kudde staan.

Het is 17 kilometer rijden naar de eerste camping, over een geasfalteerde weg. Best gek, de hele vakantie hadden we nog geen geasfalteerde weg gezien en nu ineens in een wildpark wel. Dat verwacht je niet! Ik denk dat we over de 17 kilometer zo’n twee uur gedaan hebben hahaha.

• 

• 

• 

• 

We waren bijna bij de camping toen we voor het eerst een olifant zagen. Deze liep op z’n gemakkie naast het hek van de camping. Wow, wat een machtig gezicht om zo’n beest van dichtbij te zien, geweldig!

Het was ondertussen 39 graden, het warmst dat we tot nu toe hebben meegemaakt. Toen we op camping Okaukuejo uit de auto stapten duurde het dan ook even voordat we geacclimatiseerd waren. Op het begin waren we echt duizelig en kregen we meteen hoofdpijn. Toen dat over was gingen we naar de waterhole die naast de camping lag. Op de camping hadden ze een soort tribune gebouwd op rotsen vanwaar je een perfect zicht had op de grote waterplas. ‘s Avonds werd deze zelfs met grote bouwlampen verlicht! Wat tof! En wat we daar allemaal zagen, jeetje.. Giraffen, spiesbokken, gieren, jakhalzen, antilopen. En dat allemaal naast elkaar bij dezelfde waterplas. Echt gezellig dat al deze dieren op m’n verjaardag wilden komen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Die avond zijn we heerlijk uit eten geweest en hebben we wat flessen wijn verorberd om m’n 32e levensjaar in te luiden. Nomnomnom. Om negen uur waren we een van de laatsten in het restaurant. We bleven nog wat langer zitten, omdat het EINDELIJK een keer wat warmer was ‘s avonds. Tot nu toe was het iedere keer zo koud als de zon onder ging, dat je dichtbij het kampvuur moest zitten anders was het niet te doen, dus dit is echt genieten! We hebben het toch wel gemist dat je ‘s avonds ook nog lekker buiten kunt zitten.

We lagen net in bed, rond een uur of elf, toen ik een paar keer achter elkaar een raam of deur open hoorde gaan. Of toch niet? “Wen! Dat zijn olifanten!” Schreeuwde Roger. Nog niet helemaal overtuigd, sprong ik toch maar achter Roger aan de tent uit en zijn we in onze pyjama’s naar de verlichte waterplaats gerend. Eenmaal daar aangekomen zagen we minstens 15 olifanten, een giraffe en vijf… zwarte neushoorns! Waaaaaauw!! Twee olifanten waren constant met elkaar aan het vechten. Later bleek het om een vrouwtje en een mannetje te gaan, waarvan het vrouwtje nogal hard to get aan het spelen was. Uiteindelijk gaf ze zich gewonnen en mocht de man haar berijden, voor het oog van alle toeschouwers. Blijkbaar hielden ze wel van een beetje publiek tijdens hun romantische escapades 😛 . De neushoorns en olifanten waren elkaar constant aan het uitdagen. Dan kwam de neushoorn op de olifanten afrennen en doken de olifanten weg, daarna was een moeder olifant haar kleintje aan het beschermen en werd de neushoorn aangevallen. Zo tof om deze beesten bij elkaar te zien staan en de groepsdynamiek mee te maken. In de dierentuin hebben ze allemaal hun eigen veldje en zie je dit niet!

• 

• 

• 

• 

De volgende ochtend hadden we een ochtend game drive geboekt. Het park gaat om zeven uur open, als je op de camping slaapt mag je om half zeven het park al in. Het voordeel is dat je dan net iets eerder bij de waterholes bent dan de rest. We hebben de zonsopgang meegepakt terwijl we in de safarijeep reden welke prachtig was! De lucht zag er heel anders uit dan dat we tot nu toe gezien hebben, een soort lichtroze.

We reden het park uit en zagen een beest van de ugly five (ja, die bestaat blijkbaar ook..): een gnoe. Wij druk foto’s maken, maar later bleek dat deze beesten de zebra’s van Etosha zijn en je ze iedere paar minuten tegenkomt haha. Daarna was het doorrijden naar onze eerste waterholeen wat zagen we daar…: Leeuwen! De gids vertelde dat je geluk hebt als je in één week twee keer leeuwen ziet, aangezien ze maar vier uur per dag actief zijn en de rest aan het slapen zijn. Wat een leventje, hè? Het was een vrouwtje met drie jonge mannen. Toen zij wegliepen kwamen er drie andere mannetjesleeuwen tevoorschijn, deze waren iets ouder. Volgens de gids waren dit broers van elkaar. Zelfs hij was in zijn handen aan het klappen van enthousiasme “This is your lucky day, guys!” Zo blij!! Als je een waterplas ziet waar geen enkel dier bij staat, dan is de kans groot dat er leeuwen aanwezig zijn. Het is mooi om te zien dat er pas weer andere dieren tevoorschijn komen als de leeuwen ver uit de buurt zijn.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben nog wat mooie, leuke dieren (ook veel mooie vogels) gezien en keerden rond tien uur terug op de camping. Weer de tent ingeklapt, spullen gepakt en door naar de volgende camping: Halali. Op het moment dat we weg wilden rijden kwam er een bewaker aanlopen die zei: “You have to do something about that flat tire”. Huh? Toen we uitstapten zagen we het ook.. een lekke band, shit. We hadden wel verwacht dat we deze vakantie minstens één lekke band zouden krijgen, maar zo snel? Gelukkig waren er allemaal lieve medewerkers in de buurt die ons hielpen om er een nieuwe band onder te zetten. Nou ja, hielpen… Eigenlijk deden zij al het werk en keken wij toe. Binnen 20 minuten zat de nieuwe band erop en konden wij weer verder!

Het is zo tof om met je eigen auto een game drive te doen! We kwamen een kudde gnoes tegen die we wilden filmen. We pakten de fototas om de GoPro te pakken, maar hmm… waar ligt die GoPro nou? Fototas overhoop gehaald, auto overhoop gehaald. Shiiit, ligt die nog in de safarijeep van vanochtend? Als een idioot zijn we teruggereden (natuurlijk erg oppassen voor alle bokken en antilopen op de weg). Op de camping zijn we op zoek gegaan naar de jeep, maar die konden we nergens meer vinden. Na het nagevraagd te hebben bij de receptie hebben ze de gids gebeld en die is weer terug komen rijden. En gelukkig, we vonden de GoPro op de grond. Pfoe, we zijn goed bezig deze vakantie maar niet heus… Gelukkig maar dat iedereen hier eerlijk is!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De tweede camping had ook een waterhole. Superleuk dat iedere camping in Etosha dat heeft. Geen idee of dat in andere wildparken ook zo is, maar dit bevalt goed. Ondanks dat het wel een beetje “nep” aanvoelt, omdat je toch achter een hek naar de beesten kijkt. Het geeft toch een soort dierentuin-gevoel, ondanks dat je de beesten nu wel in hun natuurlijke habitat ziet. Toen we er aankwamen, kwamen we midden in het badderuurtje van de olifanten terecht. De kleintjes gingen kopje onder, de grote olifanten gooiden modder en water over zich heen. ZO SCHATTIG! Bijna een tranen-in-ogen-momentje. We hebben er dan ook drie uur gezeten, terwijl we chips aan de muizen aan het voeren waren (die overigens uit onze hand aten!).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Daarna was het etenstijd. We waren met ons campingstelletje in de weer toen we een mega grote rat? miereneter? voorbij zagen lopen. Wat is dit nu weer? Het beest gooide een vuilnisbak omver en at daar de voedselresten (inclusief botjes) uit. Langzaam liep ik wat dichterbij om te kijken wat het was en om wat foto’s te schieten. In het safariboek (daar is ie weer!) hebben we opgezocht wat het was en het bleek een honingdas te zijn! Nooit geweten dat die beesten zo groot zijn!

Na het eten zijn we weer snel teruggegaan naar de waterplas waar we een moeder- en babyneushoorn zagen drinken. Bizar hoeveel die beesten door hebben. Van alle beesten die we gezien hebben zijn zij nog wel het meest oplettend. Er hoefde maar iemand een foto te maken en de moeder keek al op. Sowieso is het wel echt mooi om te zien hoe beschermend alle dieren zijn voor de kleintjes.

De ochtend erna reden we naar onze derde en laatste camping in Etosha: Namutoni. Tijdens de rit zeiden we nog tegen elkaar: “Ik hoop dat we een olifant van heel dichtbij zien, voor je auto ofzo”. Dit is echt niet gelogen; twee minuten later zagen we een olifant staan, vlak naast de weg. Terwijl we daar foto’s van aan het maken waren, seinde een auto ons. We reden naar die auto toe en kwamen een kudde van ongeveer 13 olifanten tegen! Heel veel kleintjes waren lekker over de grond aan het rollebollen. Geweldig! Na een paar kilometer doorrijden kwamen we weer een hele kudde olifanten tegen. Ik denk dat het komt omdat ik die dag m’n olifantenshirt aan had, die bracht vast geluk 😛 . We zetten onze auto stil en bleven naar ze kijken. Uiteindelijk liep de hele stoet vlák langs onze auto. Erg tof, totdat een jong exemplaar met flapperende oren en luid getoeter op ons af kwam rennen. Roger vond het toch wat spannend worden en gaf een dot gas. Later gebeurde hetzelfde, echter was het toen de meest grote olifant die richting ons liep. Ons hart zat in onze keel, maar wat gaaf allemaal! De Etosha olifant is de grootste in Afrika. Dat was wel te zien, wat een mega beesten!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fun fact: Olifanten hebben ongeveer 300kg voedsel per dag nodig, omdat ze een redelijk inefficiënte spijsvertering hebben. De mestproductie is dan ook aanzienlijk en bedraagt meer dan 100kg per dag. Door de inefficiënte spijsvertering is deze echter rijk aan voedsel, zoals onverteerde plantenresten. Andere dieren eten dit graag en zo is de cirkel weer rond!

Voordat we aankwamen bij de laatste camping reden we nog langs één waterplas. We moesten er wat voor omrijden, maar vooruit… we zijn er nu toch. Eenmaal daar zagen we onze allereerste neushoorn bij daglicht! Ook hier is het zo leuk om te zien dat zodra de neushoorn weg is, er uit alle hoeken en gaten andere beesten tevoorschijn komen. Op een gegeven moment stonden er zelfs negen giraffen naast elkaar te drinken! Wauw wauw wauw, dit gaat echt nooit vervelen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Waren het in Halali de honingdassen die voor vertier op de camping zorgden, bij camping Namutoni waren het de mangoesten die overal aan het spelen en heen en weer aan het rennen waren. Zo leuk al die verschillende dieren!

• 

• 

De campings in Etosha waren erg vol. Tot nu toe stonden we iedere keer met een handjevol anderen op de camping, maar deze waren zo goed als volgeboekt. Hutjemutje stonden we naast elkaar. Waarschijnlijk zijn dit ook de campings die je (ver) van tevoren moet boeken om een plekje te bemachtigen.

We wilden Etosha goed afsluiten door de allerlaatste avond nog een avond game drive te doen, van 19:00 tot 22:00. De gids vroeg van tevoren wat voor beesten we wilden zien. Toen ik zei dat ik een leopard wilde zien begon hij te lachen en zei: “Yeah, that chance is very small, but we’ll see!” Ook nu klinkt het waarschijnlijk weer heel ongeloofwaardig maar we reden het park uit en binnen een paar honderd meter schreeuwt Roger: “Stop! Stop! I saw a tiger!” Een tijger? Het is die jongen nu echt naar z’n bol gestegen want tijgers komen niet voor in Afrika. Dan zal het wel een leeuw geweest zijn. De gids reed terug en wat zat daar verscholen in de bosjes: een luipaard!! Die Roger joh, met z’n mega goede gezichtsvermogen. De gids vertelde dat zij, als gids, twee weken lang iedere dag door het park kunnen rijden zonder er een te spotten. Wederom: Wauw. Dus dit houdt het in om een lucky Lempers te zijn!

• 

• 

De auto reed zonder verlichting. De enige verlichting die we hadden was een grote grote lamp. Rood licht schrikt namelijk de dieren niet af. Erg leuk om in het pikkedonker al die oplichtende ogen te zien. Brings back memories naar die keer in de jungle van Bolivia, toen we ‘s avonds op het water naar krokodillen op zoek gingen. We zagen nog wat Damara Dig Dig’s, de kleinste antilope die er bestaat van maximaal 35 centimeter. En toen… Wederom een gigantische kudde olifanten. De gids zette de auto en zijn lamp uit en daar zaten we dan… onze adem inhoudend, wachtend tot de kudde voorbij liep. En dat deden ze, op enkele luttele meters afstand langs de auto. Nog nooit zo dichtbij olifanten geweest. Soms keken ze even naar ons (best eng), maar gelukkig liepen ze erna weer rustig door. Doodse stilte, het enige geluid dat je af en toe hoorde was het breken van een takje. Bizar toch dat die dieren van 3000 kilo geen enkel geluid maken als ze lopen?

Bijna aan het einde van de game drive zagen we een leeuwin over de weg lopen. Achter haar kwamen een stuk of acht welpjes uit de bosjes tevoorschijn! Van hele kleine tot wat ouderen. De gids grinnikt en zegt dat dit niet normaal is, dat we de gehele Big Four of Etosha (olifant, neushoorn, luipaard en leeuw) in één avond gezien hebben. Wat een geluk zeg, bizar! Tijdens de Living Desert Tour hadden we al zoveel geluk bij het zien van twee kameleons en twee horned adders, nu dus weer! We kloppen het snel af, maar we mogen niet klagen tot nu toe! 😉

• 

• 

• 

• 

We hebben ook nog een giraffe gezien die zat, dat zag er zo vreemd uit. Giraffen gaan heel af zitten om even uit te rusten. Dat doen ze niet heel vaak, omdat het best een tijdje duurt om met die lange, onhandige stelten weer overeind te komen en dan zijn ze natuurlijk een gemakkelijke prooi. Ze slapen dan ook staand en dat doen ze maar 15/20 minuten per dag. Zo chill als je zo weinig slaap nodig hebt!

We zijn vier dagen compleet afgezonderd geweest van de wereld (het netwerk lag plat in het park dus er was geen wifi, maar je kon ook niet pinnen – gelukkig hadden we genoeg contant bij!), maar was het een toffe, bijzondere ervaring. Echt geen woorden voor! Of nja, gezien dit blogje eigenlijk wel, maar goed… En dit was pas ons eerste wildpark! Wat een goede ontgroening was dit! 😉 En… er staan er nog heel veel op de planning, woehoeee!

• 

• 

• 

• 

•