De Kjeragbolten is een 5m³ steen die tussen twee wanden ingeklemd zit. Deze steen ligt 1000 meter boven het Lysefjord. Als je dus dacht dat de Preikestolen hoog was.. dat is niets in vergelijking met de Kjeragbolten.

Wij begonnen onze wandeling om 10:30, vanaf Øygardstøl, wat ten zuiden van het Lysefjord ligt. Øygardstøl is een bergrestaurant, met panoramisch uitzicht over het Lysefjord, echt prachtig! Na de stevige wandeling, kun je hier heerlijk wat eten.

Het is aan te raden om vroeg te beginnen, omdat het geen korte wandeling is (ongeveer 10 kilometer klimmen en klauteren). Wij hebben er heen in totaal 3,5 uur over gedaan en terug 2,5 uur. Neem dus ook genoeg eten en drinken mee, want tijdens de wandeling is niets te koop.

De wandeling begint meteen erg pittig, met een enorme klim. In totaal heeft de wandeling drie beklimmingen, met daartussen twee afdalingen. Overal hingen kettingen waar je je aan vast kon houden. Daar hebben we veelvuldig gebruik van gemaakt. Roger en ik hadden beiden onze sportschoenen aan en geen wandelschoenen (niet erg handig..), dus we hadden weinig grip. We raden dus ook echt aan om stevige wandelschoenen aan te trekken. Tevens kan het weer binnen een half uur compleet omslaan, dus neem altijd extra kleding mee (ook als het een heerlijke zomerdag is).

Wat opvalt, is dat er langs de route allemaal opgestapelde steentjes liggen. Sowieso kwamen we dat in Noorwegen en Zweden erg vaak tegen, langs elke wandelroute. Toen we thuis kwamen hebben we opgezocht wat nou de precieze betekenis hiervan is en het blijkt dat zo’n stapel een ‘steenmannetje‘ is. Zo’n steenmannetje werd vroeger gebruikt om een pad of top van een heuvel te markeren. Aha! Weer wat geleerd 🙂 .

Wanneer je bovenop zo’n berg loopt, voel je je ontzettend nietig. Toen wij er waren was het erg rustig, dus je waant je dan echt alleen op de wereld. Er zijn op de berg meerdere richtingbordjes geplaatst en daartussen wijst de T (van Den Norske Turistforening) de weg. Dit is dus goed geregeld. Je moet er toch niet aan denken dat je verdwaald daarboven..

Als je dit vergelijkt met de wandeling naar de Preikestolen is deze echt véél zwaarder. We hebben op de heenweg ook veel minder van het uitzicht genoten dan op de terugweg. Op de heenweg keken we voornamelijk naar beneden (van moeheid). Toen we na 3,5 uur wandelen dan eindelijk bij de Kjeragbolten waren, was de vermoeidheid meteen weg. Wat ontzettend vet! Ik had eigenlijk verwacht dat er onder de steen netten geplaatst waren (lekker naïef 😛 ), maar dat was dus niet het geval! Toen ik dat zag, wilde ik niet dat Roger erop zou gaan staan. Stel je voor dat je er af valt.. Als je dichterbij de steen komt, zie je dat de steen verbazingwekkend plat is aan de bovenkant. Nou, vooruit, toch maar allebei op de steen gaan staan. Later durfden we steeds meer en op een gegeven moment sprongen we zelfs de steen op en af! We waren wel één van de weinige die er op durfden te staan. De rest van de toeristen vonden het allemaal te gevaarlijk. Zij vonden het genoeg om er van een afstandje naar te kijken.