Afgelopen zaterdag was het zover. Onze laatste meerdaagse tocht ging beginnen! De vierdaagse Inka Jungle Trail richting de Machu Picchu. We wilden eerst de Salkantay Trail gaan doen, maar toen we hoorden dat je daar vier dagen lang acht à tien uur per dag moet hiken, hebben we toch besloten om dat niet te doen. Het moet wel leuk blijven natuurlijk 🙂 . In plaats daarvan hebben we dus gekozen voor de Inka Jungle Trail; één dag mountainbiken en optioneel raften, een dag acht uur hiken, een dag ziplinen en drie uur hiken en de laatste dag Machu Picchu!

Dag 1 – Mountainbiken en raften

Om 7.30 werden we opgehaald door een man van het tourist office die ons naar het beginpunt van het mountainbiken reed: het plaatsje Abra Malaga op 4300 meter hoogte.

Tijdens de rit waren we volop bezig met het analyseren van de groepsgenoten; twee Duitsers, twee Brazilianen en een Spaans stel. Helaas spraken ze allemaal Spaans en geen / amper Engels, dus we konden niet echt connecten met ze. Zij waren druk Spaans met elkaar aan het praten en wij hingen er maar een beetje bij. De enige waar we het goed mee konden vinden waren de twee Braziliaanse vrienden. Een sprak Engels, de ander niet maar met handen- en voetenwerk kwamen we ook een eind. Degene die geen Engels sprak was een personal trainer. Tijdens de pauze zei hij ineens: “Stretchen?” Wij met z’n drieën enthousiast: “Oké!” en vijf minuten later stonden we met z’n vieren in allemaal rare yoga-houdingen, terwijl de rest van de groep ons raar aan keek 😛 .

Toen we bij het beginpunt aan kwamen, begon het mountainbiken! Op het begin was het weer heel koud, omdat je op 4300 meter zat, maar het afdalen ging heel snel dus al snel was het weer warm. Het was een asfalt weg naar beneden, waar gewoon verkeer reed. Het uitzicht was echt super mooi, over de bergen en jungle van Peru. De regelneefjes waren goed bezig! Met z’n drieën achter de guide aan, rond de 65 km/u! Af en toe was het jammer dat de guide niet harder ging 😛 . Tussendoor nog een klein tropisch buitje gehad, maar dat was eigenlijk wel lekker verkoelend. Na drie uur kwamen we beneden aan en reden we met het busje naar het plaatsje Santa Maria, een klein dorpje waar alle elektriciteit om tien uur ‘s avonds uit gaat. Het hostel was heel basic, met allemaal grote, vliegende insecten. Brrr.

Nadat we een uurtje gechilld hadden, werden we met een busje naar het raften gebracht. Het was een optionele activiteit en de rest van onze groep ging helaas niet. We dachten dus even dat we met z’n drieën in een boot zouden zitten, maar daar aangekomen zagen we dat we samengevoegd werden met alle andere groepen. Gezellig!

Het raften was echt suuuuper cool! Het waaide heel hard, dus de rivier was onwijs wild. We hadden een hele gezellige groep en de guide (Joe) was heel leuk. We hadden ons al snel omgedoopt tot team Joe. Hij liet ons allemaal vreemde dingen doen; staan terwijl er een wild stuk water was, rondjes op de rand van de raft lopen, terwijl die boot dus heen en weer ging als een gek, de raft supersnel rondjes laten draaien en als laatste liet hij ons uit de boot springen: “Guys, when I say jump, you jump out of the boat! But hold on to the rope!” Uhm.. wat? Meent hij dit nou? Nou, vooruit dan maar.. Op het moment dat de guide “jump!” zei, sprong heel de groep de boot uit. Niemand, behalve Wendy en Roger (die zaten voor de guide) hadden gehoord dat je het touw vast moest blijven houden, zodat je niet wegdreef. Dus Maaike en de andere drie teamgenoten sprongen gewoon de boot uit, zonder touw vast te houden, en dreven dus gelijk weg 😀 . Maaike werd gered door een kajak die constant met ons mee voer. Ze moest de zogenaamde “sexy pose” doen (aan de voorkant van de kajak hangen en benen over de bovenkant heen leggen) en zo werd ze weer naar de boot gebracht. Echt gelachen voor het leven, want het zag er zo grappig uit 😀 . Toen we weer allemaal in de boot zaten, deden we een high five met de peddels. Dat deden we elke keer als we iets vets gedaan hadden, zo leuk. Later hoorden we van de twee Duitse meiden dat onze boot ‘the crazy boat’ genoemd werd door de andere groepen. Dat klopt misschien ook wel 😛 .

Na het raften konden we even chillen en daarna was het tijd voor het avondeten. Tijdens het eten werd er door de guide gemeld dat we de volgende dag gingen hiken met een andere groep samen. We waren erg blij, want deze groep sprak allemaal Engels en we hadden al heel gezellig met ze gebabbeld voor en tijdens het eten. Jeej!!

Rond een uur of tien gingen we naar bed, helemaal onder de muskietenbulten. Wat een krengen zijn dat. Muggenspray boeit ze niet en ze bijten overal dwars doorheen. Het jeukt als een gekkkk, dus slapen was lastig.

Dag 2 – Acht uur hiken en hot springs

De volgende ochtend ging om half zes de wekker. Na het ontbijt gingen we weer wat rek- en strekoefeningen doen met de Braziliaan. Dit keer waren er ook wat mensen van de andere groep bij komen staan, dus we stonden daar met z’n achten. Zo gezellig!

We hadden een tas in de bus gegooid, zodat we die niet mee hoefden te sjouwen tijdens het hiken. De bus zou de tas afgooien bij het volgende plaatsje, dus dat was wel lekker gemakkelijk.

Na het ontbijt begon de hikingtocht. We liepen dwars door de jungle, dus het was bloedverziekend heet. De luchtvochtigheid is daar heel hoog, dus het voelt allemaal veel warmer aan en je zweet als een gek. Ook waren er honderden muskieten, waar we door lek geprikt werden.

De tocht zelf was heel mooi; we liepen door coca- en koffieplantages en door heel veel palmbomen en bananenbomen heen. Tussendoor kregen we van de guide wat informatie over het gebruik van de coca bladeren, de verschillende soorten fruit en de inca-cultuur. Tussendoor hebben we gezellig gepraat met de mensen uit de andere groep: twee Duitse meiden, een stel uit Wales/ Engeland, twee gasten uit Canada en een stel uit Argentinië.

De tocht ging over smalle paadjes, langs de bergen, met een metershoge afgrond. Wendy met haar hoogtevrees hield af en toe haar hart vast.. We hebben ook een aantal keer een stuk gelopen over de officiële Inca trail, erg tof.

Voor de lunch heeft de guide onze gezichten beschilderd met een of andere vrucht. Wat zagen we er mooi uit met z’n allen! Na de lunch mochten we heerlijk even een half uurtje doezelen in de hangmatten die daar hingen. Daarna gingen we met vernieuwde energie weer verder! Op naar het plaatsje Santa Teresa. De wandeltocht ging nu langs een wilde rivier. We keken onze ogen uit,  wat is Peru een mooi land zeg.

Rond een uur of half zes kwamen we aan bij de hot springs. Je kon hier of chillen in de hot springs, of bij het restaurant. Wij hadden ervoor gekozen om even te ontspannen in de hot springs. Een goede keuze! De hot springs werden natuurlijk verwarmd, door een vulkaan en waren echt heeeeerlijk warm. Grappig was dat na anderhalf uur ineens al het licht uit ging. Zit je daar in een hot spring met honderden anderen, in het pikkedonker. Zie dan nog maar eens je spullen terug te vinden.. Na een half uurtje ging gelukkig de verlichting weer aan en konden we onze spullen nog terug vinden. Die lagen er gelukkig nog!

Na de hot springs werden we met z’n allen naar het hostel gebracht. Daar aangekomen kwamen we er achter dat de iPod van Wendy uit de tas gejat was die mee ging met het busje. Van iemand anders uit de groep was de mobiel gejat. Fijn.. Zodra we terug zijn in Cusco meteen naar het politiebureau dus. Balen!

We hadden gehoord dat er in het plaatje Santa Teresa een discotheek was. Daar moesten we natuurlijk even een kijkje nemen. Gelukkig wilde de andere groep ook mee, dus om negen uur stonden we daar in een compleet lege discotheek 😛 . De discotheek was erg leuk, er stond zelfs een strippaal in het midden! Haha, altijd leuk. Er werd allerlei soorten muziek gedraaid: salsa, Spaanse muziek en gewoon hippe Engelstalige muziek. Later kwamen er nog wat mensen van andere groepen bij en ook de locals kwamen even een kijkje nemen. Nadat we uren gedanst hadden met de guides, locals en de andere groepen en een aantal cerveza’s hadden gedronken, kropen we ons bed in. De volgende dag moesten we namelijk weer vroeg op om te ziplinen (tokkelen)!

Dag 3 – Ziplinen en hiken

Na het ontbijt werden we met z’n drieën ingedeeld in een nieuwe groep om te ziplinen. Eerst kregen we kort instructies en werd ons pakje aangetrokken. Vervolgens reden we met een busje tien minuten naar de eerste zipline. De eerste afdaling was wel spannend aangezien je je in een afgrond moest laten vallen, maar het was super gaaf! In totaal waren er vijf ziplines. Na een aantal ziplines normaal naar beneden te zijn gegaan, durfden we steeds vreemdere houdingen aan te nemen. Zo zijn we op z’n kop naar beneden gegaan en hebben we de Superman gedaan. Bij de Superman hang je met je buik naar beneden en je handen los. Een guide hangt achter je, met zijn voeten aan je geklemd. Hij zorgde ervoor dat er op het einde geremd werd, want jij kon natuurlijk niet bij het touw. Dit ging heel snel en was zooooo cool! Een beetje alsof we over de rivier heen vlogen, onwijs vet. Aan het einde was er nog een soort touwbrug met houten plankjes. Hier moest je overheen lopen terwijl je (gelukkig) wel vast zat. Er waren een paar overgangen waarbij je jezelf moest losmaken en opnieuw weer vastmaken. De brug ging alle kanten op, dus dat was nogal spannend. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd 😉 .

Na het ziplinen werden we bij het restaurant afgezet voor de lunch. Deze bevond zich al in het national park van Machu Picchu. Hier werden we herenigd met de rest van de groep. Na de lunch begonnen we weer aan de hike. Helaas in de regen, maar gelukkig hadden we onze poncho’s bij. De tocht ging langs een treinrails waar de trein van Peru Express vlak langs ons reed. Ook moesten we over een hoge brug lopen over een rivier heen. Je liep in het midden van de brug over de planken van de rails met niets er onder. Af en toe misten er ook planken waardoor je grote stappen moest nemen. Wendy en haar hoogtevrees waren hier niet heel blij mee, ze had trillende benen, was draaierig en haar hart ging keihard tekeer. Maar uiteraard hebben we ook dit overleefd, haha.

De weg waar we op liepen was ondanks de regen echt prachtig. Je zag om je heen groen bedekte bergen (oa. Machu picchu en Wayna Picchu) en door de wolken die er omheen hingen zag het er heel mysterieus uit. Helemaal doorweekt en koud kwamen we uiteindelijk om 17:00 aan in het dorp Aguas Calientes (of Machu Picchu Pueblo) waar we in ons hostel konden. Het dorp zag er leuk en gezellig uit, allemaal mooie huizen, parkjes en bruggetjes. In het midden was er een plein met een fontein met disco licht. Ook ons hostel was mooi met nette kamers en een warme douche. Na wat gedoezeld te hebben gingen we naar het restaurant voor het avondeten. Hier konden we zelfs kiezen wat we wilden eten! Dat was wel wat anders dan alle dagen rijst, patat en alpaca-vlees. Na het eten gingen we naar bed, want de wekker ging om 03:45..

Dag 4 – Machu Picchu!

Na een korte nacht werden we vroeg wakker van de wekker. Tijd om naar Machu Picchu te gaan! In het pikkedonker liepen we met de twee Duitse meiden naar de ingang. Onderweg liep er gezellig een hondje met ons mee. Het leek net alsof hij de weg leidde. Eenmaal bij het hek aangekomen moesten we nog tien minuten wachten en toen ging het hek open. We liepen de brug over en begonnen de tocht omhoog te lopen. Er gingen ook bussen, maar wij willen natuurlijk wel de gehele ervaring beleven. Na een uur de trappen omhoog gelopen te hebben konden we elkaar een high five geven. We zijn eindelijk bij de ingang!

We liepen naar binnen om op de guide te wachten. Als eerst zagen we een aantal stenen huisjes met een rieten dak en stiekem dachten we alledrie: Is dit het?! Maar toen we eenmaal de hoek om liepen, zagen we de oude inka stad Machu Picchu liggen, met op de achtergrond de Wayna picchu en daar achter weer de bergtoppen van de Andes waar de zon net opkwam. Wauw! Alledrie hadden we kippenvel en waren we sprakeloos, want dit was zo ontzettend mooi! Zo bizar hoe er midden in de jungle tussen alle bergtoppen zo’n stad gebouwd is en dat die na 500 jaar nog steeds (behalve de rieten daken) in originele staat is. Gelukkig duurde het even voor de guide kwam en konden we dus even van het uitzicht genieten.

De tour guide sprak gelukkig goed Engels en vertelde ons over de verschillende gebouwen en hoe de mensen hier geleefd hebben. De muren van de stad zijn op een Tetris manier gebouwd, waarbij de stenen precies op elkaar aansluiten en op die manier stevig in elkaar zitten. De Inka´s geloofden vooral in de natuur: in de zon (inti), de maan (luna) en moeder aarde (pachamama) en dit zie je overal in de stad terug. Er zijn verschillende tempels gebouwd waar ze offers brachten en de hele stad is ook richting de zon gebouwd. Wij zijn naar de Intipunku (zonnetempel) gelopen op 2720 meter. Hier hebben we even genoten van het mooie uitzicht. Je keek vanaf de zijkant op Machu Picchu wat echt onwijs gaaf was. Toen we terug liepen zagen we nog hoe een tarantula werd meegesleurd door een tarantula hawk, een levensgevaarlijke wesp.

Aan het begin was het nog dringen geblazen om een goede foto te maken. Er werd zelfs iemand boos op ons omdat we te lang op een punt stonden. Er komen per dag dan ook 5000(!!) bezoekers naar de Machu Picchu. Vanaf volgend jaar wordt dat aantal verminderd naar 2000 en wordt de entree ook duurder. Op het moment is de Machu Picchu het goedkoopste wereldwonder, boffen wij even dat we dit jaar gegaan zijn!

We hebben ons daar de hele dag vermaakt, want het is er behoorlijk groot. Het leek ook net op een dorp, want je kwam de hele tijd bekenden tegen die je tijdens de trail ontmoet had. Zo gezellig 😀 . Rond 15:00 vertrokken we weer terug naar beneden, lopend uiteraard.. fanatiekelingen als we zijn 😉 . Omdat je toch wat moet doen als je naar beneden loopt, gingen we maar de treden tellen. We hadden zelfs een hele tactiek verzonnen. Uiteindelijk bleek dat er 1677 treden waren! Inka-treden, dus allemaal ongelijk.

Terug in het dorp begon het weer keihard te regenen. Wat een mazzel dat het nu pas kwam! We besloten dus om onze spullen te pakken en een restaurantje op te zoeken om daar de laatste paar uur te vertoeven tot de trein vertrok. Hier hadden ze de film ‘Anaconda’ aan staan dus we konden lekker naar het scherm staren. Na het eten kwamen we er achter dat we een beetje werden opgelicht, ze hadden namelijk 20% extra bij de rekening opgeteld. Gelukkig kwam Roger in actie en werd het wel weer rechtgezet. Toen het tijd was om weg te gaan was het weer droog! We konden dus zonder nat te regenen het treinstation zoeken, wat nog een hele opgave was. Het lag ergens achter of midden in de markt, dus je moest allerlei donkere steegjes door. De trein ging precies op tijd en we zaten op een vierpersoons plek met een tafel in het midden. Bij ons zat een hele aardige man die met zijn dochter op reis was. Roger heeft de hele weg met hem gepraat over geloof, kinderen en het leven enzo. Ondertussen waren Maaike en Wendy lekker aan het doezelen. Na de treinrit van twee uur werden we opgewacht met een papiertje. Het was even zoeken want er stond op: Roger Center, Wendy en Maquike, maar uiteindelijk zaten we in de goede bus terug richting Cusco. Om 01:30 lagen we in ons bed in het hostel, gelukkig had de eigenaar onze spullen al naar de kamer gebracht en konden we meteen ons bed in duiken, want pfoeeeeee! We waren KHAPOTTT!

We hebben echt een superleuke tocht gehad. Veel verschillende activiteiten gedaan, leuke mensen ontmoet, voor het eerst deze vakantie wezen stappen, met als hoogtepunt van de trip natuurlijk Machu Picchu. Je hebt het al op zoveel ansichtkaarten en video´s gezien, maar als je het in het echt ziet is het zo anders en zoveel indrukwekkender! Een super afsluiter van de vakantie 😀 .

xxxx

De Regelneefjes