Na een goede vlucht kwamen we aan op het vliegveld van Marrakech. Het vliegveld zelf was erg modern en supernetjes. Dat hadden we stiekem niet verwacht.

Er stond al iemand van de reisorganisatie op ons te wachten die ons naar ons hotel bracht. Hotel Oudaya, een typisch Marokkaans hotel, met prachtige tegels, veel groen en een zwembad waar duiven iedere keer een slokje water uit namen, waarna ze verschrikt wegvlogen omdat water met chloor toch niet zo lekker smaakt 😛 . Wel lekker hoor, dat zwembad, aangezien het ondertussen 35 graden is, pfoe. Wij Hollanders zijn hier toch niet voor gemaakt. Even acclimatiseren, haha.

Na ons even opgefrist te hebben was het tijd om Marrakech te ontdekken. Onze reisgids had geregeld dat we een 2-uur durende autotour kregen. Er zijn blijkbaar twee gedeeltes in Marrakech: het oude en het nieuwe gedeelte. Onze tour ging voornamelijk door het nieuwe, rijke gedeelte. “The rich people part”, zoals onze reisgids het noemde. Schoon, goede nieuwe asfaltwegen, grote villa’s en ontzéttend veel palmbomen en cactussen. We hebben meteen het vakantiegevoel! Onderweg komen we nog honderden vliegende ooievaars tegen, nog nooit gezien. Wat gaaf!

Palmentuinen

Omdat we ondertussen best trek hadden, vroegen we aan de chauffeur om ons af te zetten bij een goed lunchtentje. Dat hebben we geweten.. Hij bracht ons naar een drukke straat, waar we een random gebouw inliepen. Het leek leegstaand, maar we moesten toch van de man een heel aantal trappen omhoog lopen. “Waar brengt hij ons in Godsnaam heen?” was hetgeen dat we allemaal dachten. Toen we eenmaal boven op het dakterras stonden was het: “Wauwwwww.” Precies een restaurant wat je je voorstelt van een Marokkaans restaurant: Banken met grote kussens, poefs, lage tafels en alles in mooie, felle kleuren. Toen de man ons kwam vragen wat we wilden eten, vroegen we “wat raad je aan?” “I’ll fix something”. Oké, spannend..

Binnen een kwartier kwam hij terug met brood en een stuk of 7/8 verschillende smeersels: rode kool, tomaat met ui, linzen, etc. en het was allemaal even heerlijk! Daarna een Marokkaans soepje, gevolgd door loempia’s, kaasstengels en nog wat kleine snacks. “The main course is still to come!” zei de man. Wow.. Maar goed dat we erge honger hadden. Na drie gangen met allerlei hapjes kwam dan eindelijk het hoofdgerecht. Lams- en kipstoofvlees, couscous, runderspiesjes en allerlei soorten groenten. We aten ons tonnetje rond. Toen we écht niets meer op konden, kregen we nog een toetje: een fruitschaal en een soort harde pannenkoekjes met kokosmelk. Ook dat was weer overheerlijk (maar écht!). Afsluitend kregen we verse muntthee. Wat een geweldige eerste kennismaking met Marokko. De bediening was allemaal even aardig en wilden ook nog met ons op de foto (vooral met mama eigenlijk, lekker bezig mam 😉 ).

Uit eten bij Aït Bougumez

Na deze lading eten hadden we een aardige after dinner dip (oké en die twee uur slaap hielp misschien ook niet mee), dus terug naar het hotel voor een duik in het zwembad en even wat relax-tijd.

We liepen terug naar het hotel en tijdens het oversteken van een drukke weg vloog het hoedje van papa van z’n hoofd af. Hij probeerde ‘m te pakken, maar de weg was te druk, dus dat lukte niet. De bestuurders van de auto’s weken wel allemaal netjes uit. We hadden de hoop opgegeven om het hoedje nog terug te krijgen, totdat een man met gevaar voor eigen leven, rennend tussen de auto’s de weg overstak en het hoedje oppakte. Nét voordat er een vrachtwagen aankwam had hij het hoedje opgepakt en stond hij aan de overkant te zwaaien. Superlief! Sowieso is iedereen erg aardig, respectvol en gezellig.

Na het avondeten (waar we amper iets door onze keel konden krijgen omdat we nog zo vol zaten), gingen we naar het grootste en bekendste plein in Marrakech: Djemaa el Fna (Plein van de Onthoofden). De naam van het plein is ontstaan doordat er vroeger gemiddeld 40 onthoofdingen per dag op plaatsvonden. Gezellig.. Tegenwoordig trekt het plein iedere dag duizenden Marokkanen. Overal zitten groepjes mensen muziek te spelen, je hoort alles door elkaar heen. De sfeer was alleen een stuk agressiever. Toen Wendy een foto maakte van een paar muziekspelende mannen, kwamen ze meteen op haar afgerend om geld te vragen. Nadat ze wat geld had gegeven, gingen ze niet weg. “More! More!” Oei oei.. Snel weglopen dan maar. Het plein staat vol met kraampjes, eettentjes, waarzegsters en je kunt er verschillende spelletjes spelen. Erg leuk, maar je wordt daar wel gezien als wandelende portemonnee. Iedereen probeert je wat geld af te troggelen. Mensen spreken je aan, leggen een arm om je heen, vragen om een foto en als je er dan een maakt: betalen! Ze zijn héél opdringerig, iets minder fijn..

De foto die Wendy met gevaar voor eigen leven heeft gemaakt op het plein Djeema el Fna

Wendy was een flesje cola aan het drinken toen een meisje op haar arm tikte en haar met grote ogen aankeek en naar de cola wees. Tsja, wie kan dat nou weerstaan? Nog even een laatste slok en ja hoor, pak ‘m maar. ZOEF, weg was ze.

We hebben nog wat over de markt gestruind en zijn een souk in geweest (een grote, overdekte markt). Roger heeft Wendy geprobeerd in toom te houden, maar ze heeft haar naam (Spendy) weer eer aan gedaan 😉 . Met tassenvol souvenirs gingen we op zoek naar een paard en wagen die ons terug naar het hotel kon brengen. Terwijl we naar huis reden had Marokko blijkbaar gewonnen met een of andere belangrijke voetbalwedstrijd. Honderden Marokkanen kwamen op hun scooters toeterend en schreeuwend langs gereden. We waren even bang dat de paarden op hol zouden slaan van al dat lawaai, maar ze gaven gelukkig geen kick en hebben ons veilig bij het hotel gebracht.

Helaas is er nergens alcohol te krijgen (afkicken hoor), dus geen afzakkertje meer, maar meteen naar bed.

De dag erna was het tijd om naar Jardin Majorelle te gaan. Een soort botanische tuin, op loopafstand van het hotel. Rond half 12 kwamen we aan, maar helaas stond er al een ontzettend lange rij. Wel of niet doen? Nou ja, het krijgt goede recensies en we zijn er nu toch.. dus maar in de rij gaan staan. Uiteindelijk viel het gelukkig erg mee, we hebben 25 minuten in de rij gestaan. Het is goed dat we gegaan zijn, want het was erg mooi. Hele grote cactussen, in alle soorten en maten, water met schildpadden en koikarpers en een museum over de berbers.

Na een heerlijke lunch, gingen we te voet naar Souk El Khemis. We liepen langs de palmentuinen waar tienduizenden palmbomen staan, waarvan veel hun beste tijd hebben gehad helaas.

Souk El Khemis

Tussendoor werd mamsie nog bijna overreden, omdat ze dacht dat de voetgangers groen hadden, maar het stiekem toch rood was (vreemd is dat auto’s wel verkeerslichten hebben, maar voetgangers niet.. die zien maar wat ze doen).

Aangekomen bij de souk waren we de enige toeristen daar en wat was dat gaaf zeg. Timmerlieden, pottenbakkers, meubelmakers, Iedereen is supervriendelijk, nul aggressiviteit of opdringerigheid. In de smalle straatjes moet je af en toe wel even uitkijken, aangezien brommers, volgeladen met spullen, er met 40km/h doorheen crossen. Toen er een jongen naar Wendy toe liep, lief glimlachte en vertelde dat ze “such beautiful hair” had, kon haar dag natuurlijk helemaal niet meer stuk! 😉

Het was ondertussen bloedje heet en benauwd geworden, dus snel naar het hotel voor weer een verfrissende duik, om ons daarna klaar te maken voor het avondeten. Morgen worden de huurauto’s geleverd en trekken we verder Marokko in. Marrakech is in ieder geval een hele moderne, bruisende stad. Moderner en schoner dan we verwacht hadden. We zijn erg benieuwd wat de rest van Marokko te bieden heeft!