Om kwart voor negen ‘s ochtends verzamelden we bij het bureau van de tour organisatie (Indigena). Onze tour guide, Haime, zei meteen dat we een ‘special group’ waren. Normaal gesproken doen er zo’n acht/ negen personen mee aan zo’n tour, nu waren we maar met z’n drieën. Een privé-tour dus! Hebben wij even geluk 😉 . Met z’n negenen + bagage in die hitte in zo’n jeep zitten is toch een stuk minder comfortabel dan met z’n drieën 🙂 .

De jeep waar we in zaten zat vol met barsten in de ruit en had maar twee versnellingen. Toen we wat verder reden wisten we waarom. De weg waarop we reden richting Santa Rosa was een soort grindweg met volop heuvels. Je werd dus aardig heen en weer geshaked in die jeep 😛 . De route zelf was super mooi, met honderden dieren die we onderweg tegen kwamen; vliegende toekans en papegaaien, grote hagedis (waar we gelukkig nog net op tijd voor konden stoppen), heel veel krokodillen, uit het water springende piranha’s, aasgieren en capibara’s (met jongen – zoooo schattig).

Toen we via Reyes in Santa Rosa aan kwamen, kregen we een heerlijke lunch. Gemaakt van gerechten die ze zelf verbouwen. De lunch was echt heerrrrrlijk. Wel weer extreem veel, dus het is weer niet gelukt om ons bordje leeg te eten.

Nadat we weer een stuk verder zijn gereden, stapten we uit bij een rivier (de Amazone) om over te stappen op een boot. Hier hebben we onze bergschoenen verruild voor slippers, waarna Wendy gelijk gebeten werd door een spin in haar voet. Welcome to the jungle!!

De boottocht was echt ontzettend vet. Wat een vette dieren hebben we gezien en ook zo ontzettend veel. Als je links keek, miste je rechts van alles. We voeren vlak langs alligators die aan het chillen waren in de rivier en zagen bomen vol doodhoofdaapjes. Ook vlogen er constant een soort ooievaars voor onze boot uit, alsof ze ons de weg aan het wijzen waren. Op een gegeven moment zwommen er zelfs constant dolfijnen met ons mee! Zoooo vet. We zaten alle drie met een big smile in de boot. Wat is dit gaaf zeg!

Toen we uiteindelijk aan kwamen bij een breder stuk rivier en Haime zei dat we hier mochten zwemmen, kon onze dag helemaal niet meer stuk. Dit stukje rivier zat helemaal vol met dolfijnen, overal sprongen ze uit het water en wij mochten hier in zwemmen! We waren wel bang dat we gegrepen zouden worden door een alligator, maar toen Haime vertelde dat de dolfijnen de koning van de Amazone zijn en de alligators bang voor ze zijn (ze zijn sneller, groter en met meer) durfden we het toch aan om in het water te springen.

Maaike ging als eerst. Toen ze net in het water lag begon ze ineens te gillen dat er wat aan haar voet sabbelde. Het bleek een dolfijn te zijn die wilde spelen!! Door haar wilde getrappel schrok de dolfijn en werd ze in haar voet gebeten, dus ze had een klein wondje op haar voet. Toen we weer in het bootje zaten, voeren we verder. Echt bizar, tien meter verder zat de rivier weer vol met alligators. Toch wel vet dat wij hierin gezwommen hebben!

We kwamen na een drie uur durende bootrit aan bij onze lodge. Super schattige houten huisjes, een hangmat-plek en een grote keuken en eetkamer waar we wederom de enige waren (‘s avonds kwam er nog een andere groep bij van vijf personen).

Voordat we gingen eten, voeren we naar een bar waar de rest van de groepen van andere tourist offices ook zaten. Hier konden we genieten van de zonsondergang (die er helaas niet echt was door de bewolking), cerveza’s drinken en een potje voetballen met de locals en de guides. Roger wilde natuurlijk wel laten zien hoe goed Hollanders kunnen voetballen, alleen zagen we hem na 20 minuten van het veld af strompelen met zijn hand op zijn neus. Ons kneusje had een bloedneusje, de arme jongen heeft het niet getroffen…

Na het heerlijke eten gingen we nogmaals de rivier op, in het pikkedonker, om alligators te spotten met onze hoofdlampen. Wanneer je met je lamp op hun ogen schijnt lichten deze namelijk op. Overal zagen we oplichtende ogen, zo cool! Je kent het alleen van al die natuurprogramma’s op tv en nu doe je het zelf :-D. Die jungle by night geluiden zijn ook super rustgevend. We werden weer helemaal zen :-P. Omdat we onze lampen aan hadden, zaten er hele zwermen muggen om ons heen. Dit zorgde er weer voor dat er de hele tijd vleermuizen vlak naast ons vlogen, omdat zij de insecten eten.

‘s Avonds hebben we even in de hangmatten gerelaxt en klaverjassen gespeeld. Om half tien ging alle elektriciteit uit, dus zaten we in het pikkedonker. We wilden toch nog even ons klaverjas spelletje afmaken dus bleven we in de eetkamer zitten met onze hoofdlampen aan. Toen we echter van alles hoorden lopen op het dak en we elke keer grote beesten (waarschijnlijk vleermuizen) voor ons zagen vliegen, zijn we toch maar snel ons bedje in gekropen onder de klamboe. We gingen niet gelijk slapen, want wat is het genieten van al die dierengeluiden om je heen. Als dit geen paradijs is..

Oké, misschien toch niet zo’n paradijs.. Om zeven uur s ochtends werden we gewekt door harde onweersbuien en regen. Dit noemen ze dus een tropische regenbui.. Helaas duurde dit de hele ochtend. Als bezigheidstherapie hebben we, met hulp van onze guide, ringen gemaakt van kokosnoot. Als je ze schuurt worden ze zwart en als je er dan wat as overheen wrijft gaan ze glimmen. Als finishing touch heeft onze guide bij ons allemaal nog een dier ingegraveerd. Leukste souvenirs van de wereld!  😀

Toen het weer wat was opgeklaard, zijn we weer de Amazone op gegaan om piranha’s te vissen. Jeetje, wat zijn die beesten snel en bijtgraag. Het is ons allemaal gelukt om er een aantal te vangen, woehoe. Wel allemaal kleintjes, onze guide ving veel grotere.

Voor het eten gingen we nogmaals genieten van de zonsondergang (die er dit keer gelukkig wel was) en na het eten hebben we met z’n drieën gechilld bij het kampvuur, sterren geteld en genoten van de vuurvliegjes in de bomen (voor het eerst dat we die in het echt gezien hebben!!).

De volgende ochtend werden we rond zes uur wakker gemaakt door schreeuwende slingerapen die in de boom achter onze lodge zaten. Jeetje, wat kunnen die beesten een herrie maken zeg. Na nog een beetje gedoezeld te hebben, schoven we aan bij het ontbijt. Wendy bleef nog liggen want helaas voelde zij zich vandaag niet goed. Na het heerlijke ontbijt met pancakes en vers fruit maakten Roger en Maaike zich klaar om het moeras in te gaan. Tijdens het voorbereiden zagen we doodshoofdapen en slingerapen door alle bomen over en weer gaan op zoek naar fruit. Ze liepen over de grond en hingen overal in de takken boven ons. Echt zo gaaf!! We konden er wel uren naar blijven kijken, maar we moesten aan de bak, want we gingen de jungle in op zoek naar anaconda’s. Achter Haime aan, dwars door metershoog riet in de volle zon gingen we richting het moeras. Daar hebben we zeker een uur met een tak in het riet gepord, hopende dat er een slang tevoorschijn zou komen. Maar helaas geen succes, we kwamen alleen twee dode anaconda’s tegen. Wat een enorme beesten!!

Onder de muggenbulten, stinkend en vies zijn we weer terug gekeerd naar Rurrenabaque, maar wat zijn we een ontzettend gave ervaring rijker!!

We zijn net teruggevlogen vanaf Rurrenabaque naar La Paz, met het kleinste vliegtuigje van de wereld. Om bij het vliegveld te komen, moesten we achterop de motor (met backpack en al!!). We hadden het idee dat als we een beetje naar achteren leunen, de motor ging steigeren 😛 . Vanavond stappen we op de nachtbus richting Uyuni. Morgen begint onze drie daagse tour op de Zoutvlaktes!!