De voorpret is al in volle gang! We zijn druk bezig met het inventariseren van de spullen die we nodig hebben, er is een forum aangemaakt door de organisatie waar we onder andere al contact kunnen leggen met de medepassagiers en we hebben ons ingeschreven op de nieuwsbrief van Bark EUROPA, dus we kunnen precies volgen waar “ons” schip is. We waren blij verrast toen we de nieuwsbrief binnenkregen en lazen dat de Bark EUROPA binnenkort in de haven van Scheveningen ligt! Tijdens het evenement “Sail op Scheveningen” om precies te zijn. Donderdag 20 juni zou de Bark EUROPA binnenvaren waarna het schip t/m 23 juni in de haven ligt. Omdat we voor die zaterdag nog geen plannen hadden (jaja mensen, het kan dus toch) besloten we om er een dagje heen te gaan.

Via het forum hebben we Jolanda leren kennen, een vrouw uit Nederland die toevallig in de buurt woont; Zoetermeer! Grappig dat er tussen de Nieuw-Zeelanders, Australiërs, Engelsen, Amerikanen, Zwitsers en Duitsers toch ook een Nederlander tussenzit die zo dichtbij woont! We hadden via de mail al wat contact, dus we hebben meteen gevraagd of ze ook mee wilde gaan. Dit wilde ze en daarom stonden we vorige week zaterdag met z’n drieën in de haven van Scheveningen. Vol verwachting omdat we voor het eerst de EUROPA gingen zien! Je gaat drie weken op zo’n schip vertoeven, het zou toch jammer zijn als het schip in het echt onwijs tegenvalt haha.

Gelukkig was dat zeker niet het geval! Bij aankomst in de Eerste Haven was het eerste schip dat we zagen de Bark EUROPA. In vergelijking met de rest van de schepen die er lagen een erg klein schip, maar wel ontzettend mooi!

Eenmaal op de boot hebben we een rondje gelopen en wát een gaaf schip. Verschillende knusse zitplekken zowel op het dek als benedendeks, een gezellige gezamenlijke chill ruimte inclusief bar en heeeel veeel touwen om alle 24 zeilen mee te hijsen. Eigenlijk was het benedendeks niet toegankelijk voor het publiek, maar toen we zeiden dat we in februari met het schip naar Antarctica gaan varen mochten we gelukkig ook beneden kijken. Er zijn vier 2-persoonshutten, vier 4-persoonshutten en vier 6-persoonshutten. Elke hut heeft een eigen douche en toilet, deze is zo klein dat je tijdens het douchen op de wc moet zitten, maar verder waren het prima hutten! Wij slapen met een ander stel in de 4-persoonshut, hopelijk zijn het gezellige mensen 😉 . Gelukkig kunnen we nog wel een beetje privacy creëren door het gordijntje bij het bed dicht te schuiven haha.

Er was op het dek ook een souvenir-kraampje en we konden het niet laten om alvast wat te kopen, zelfs Roger heeft wat gekocht! Hij heeft een dopper gekocht met een afbeelding van het schip erop en ik heb een tof vest gekocht met dezelfde afbeelding van het schip! Scheelt weer souvenirs kopen in Antarctica 😛 .

Het crewlid dat achter het kraampje stond vertelde dat zij voor de tweede keer naar Antarctica gaat in februari. als kokshulp. Roger reageerde met: “O Wen, die moet je te vriend houden anders krijg je overal extra lactose in”, waarna zij reageerde met: “Ooooo, jij bent de lacto!” Hahaha, dus.. Nu al een naam. Volgens haar gaan we de tijd van ons leven hebben en is het een práchtige reis. We hebben van verschillende crewleden wat tips gekregen voor o.a. de kleding (géén nylon, alles van wol en het liefst merinowol) en de handschoenen (stevige handschoenen die wel tegen een stootje kunnen aangezien je veel aan de touwen hangt) en ieder crewlid zei hetzelfde: “Jullie gaan een fantastische tijd tegemoet”. Nu we zo over het schip hebben gelopen, gesproken hebben met de crew en de verschillende foto’s hebben gezien die daar hingen hebben we er nóg meer zin in gekregen!

M’n ouders en broertje kwamen later ook nog even langs en ook die mochten bij hoge uitzondering even benedendeks kijken. Zij kregen van het crewlid (die ook mee gaat naar Antarctica in februari) te horen dat iedereen gegarandeerd zeeziek wordt de eerste paar dagen, zelfs de crewleden. Het komt geregeld voor dat ze mensen pas na vier/vijf dagen voor het eerst zien, omdat ze dan pas uit hun hut komen. De zee daar is namelijk één van de ruigste zeeën ter wereld omdat de Atlantische en de Stille Oceaan bij elkaar komen. Dat gaat wat worden… Gelukkig zei hij ook dat de zeeziekte niet langer dan vier dagen duurt, dus daar gaan we dan maar vanuit. Even doorbijten de eerste paar dagen!

Het was een erg toffe dag, super leuk dat we alvast kennis hebben gemaakt met een medereiziger, dat m’n ouders en broertje het schip ook hebben gezien en dat we alvast met wat crewleden hebben kunnen praten. Ze komen allemaal over als gezellige levensgenieters. Dit gaat dus helemaal goed komen! Super super suuuuuuperveel zin in <3! Nog “maar” zeven maanden, aaah ;-).