Afgelopen donderdagnacht was het dan eindelijk zover. Vakantieeeeee! Tien dagen naar Polen! Samen met twee vrienden (Danny en Anja) reden we om 01:00 uur ’s nachts weg in Nederland om de volgende dag in de middag aan te komen in Polen. Vijf minuten nadat we de Poolse grens gepasseerd waren snapten we waarom Polen het land van de meeste verkeersdoden is in Europa. We reden op een tweebaansweg en een Pool dacht dat het een goed idee was om een vrachtwagen via de vluchtstrook aan de rechterkant in te halen…je hebt überhaupt geluk als er een vluchtstrook is: hele stukken snelweg zonder! Ze rijden als idioten, maar we kwamen om twee uur gelukkig heelhuids aan in Tychy.

We hadden via internet een hostel gevonden in Tychy, dus toen we daar aan kwamen wilden we inchecken, maar helaas: het hostel zat vol. Blijkbaar is het in september nog steeds erg druk in Polen. Maar goed, op zoek naar wat anders dus! Omdat er geen ander hostel in Tychy zit werd het een superdeluxe hotel inclusief zwembad, sauna, etc. Twintig euro per persoon per nacht, primaaa!

De enige reden dat we naar Tychy wilden was voor de bierbrouwerij, de grootste en mooiste brouwerij van Polen (volgens Tripadvisor). De brouwerij bestaat al 400 jaar en is nog steeds in gebruik. Er wordt het Tychy Tyskie bier gebrouwen onder het motto: Beer is proof that God loves us and wants us to be happy. We hadden ons ingeschreven voor een twee uur durende tour welke begon in het museum. We mochten geen alcohol nuttigen voor de tour dus logischerwijs gingen we op een terrasje in de buurt zitten en bestelden ons eerste Poolse bier! Met lekker eten erbij. Het is zo spotgoedkoop allemaal, niet normaal.

Om 17:00 uur begon de tour: eerst gingen we een kleine zaal in waar we een 3D-bril op moesten zetten en naar een EXTREEM ge-3D-de film moesten kijken. Vanwege het uurtje slaap wat we allemaal gehad hadden in de auto en het biertje ervoor zaten we alle vier te knikkebollen en konden onze aandacht er niet echt bij houden. Een heel verhaal over het bier drinken en de man die de brouwerij is begonnen. Wel leuk gedaan, maar een beetje langdradig. Na de film begeleidde onze gids ons door het museum en vertelde dat je er kon kijken naar dingen: thank you smart ass, dat is meestal in een museum. Anywho, ze hadden wel leuke, interactieve dingen bedacht in het museum.

Vervolgens begonnen we met de rondleiding door de brouwerij: eerst de oude brouwerij en daarna de nieuwe brouwerij. Het terrein is heel groot en heeft allerlei gebouwen, omdat vroeger de werknemers er ook woonden. De oude brouwerij bestond uit vijf kamers met daarin vier ketels van koper. Deze ketels worden nog steeds gebruikt! Alleen zitten er nieuwe ketels binnen het koper die van een beter materiaal zijn. Het echode heel erg in de kamers en het Engels van de gids was wel goed, maar de uitspraak wat minder dus het was soms lastig het hele verhaal te volgen.

De nieuwe brouwerij is niet te missen: meters hoge cilinders in groepen van zes staan op het terrein. Ze zeggen dat een mens gemiddeld 100 liter bier per jaar drinkt (hoeveel zouden wij er drinken…? :P). Dat betekent dat je er 5000 jaar over zou doen om 1 cilinder leeg te krijgen! Niet normaal!

Ergens tussendoor deed de gids een kleine quiz en drie keer raden wie er wat winnen: Danny, Roger en Anja haha. Dus we hebben twee dozen met bier en een glas gekregen, heel leuk.

Het leukste gedeelte vonden we vooral het bottelen: 60.000 flesjes per uur worden daar gebotteld: van recycle kratten bier naar nieuw gevulde flesjes klaar voor verkoop. Erg gaaf om te zien en uiteraard is het ons gelukt om stiekem wat te filmen en foto’s te maken (dat mocht daar niet)!

Na de rondleiding hebben we in het bar-gedeelte van de brouwerij een 14(!) dagen oud biertje gedronken en die was ontzettend lekker! Dit bier is dus niet gebotteld en komt direct uit een cilinder en is maar 14 dagen oud. Oh mijn god, dat was zó lekker om te drinken! Zeker een aanrader om naar deze brouwerij te gaan en dat bier te proeven 😀 . We kunnen het helaas niet voor jullie meenemen, want dan moet het gebotteld worden en is het niet meer zo jong en lekker uiteraard.

Na de brouwerij zijn we wat alcohol gaan inslaan in een avondwinkel om vervolgens Fuck the Dealer (nieuwe lievelingsdrankspel!) te spelen in het hotel. Erg veel gelachen en gegruweld van de ranzige gras vodka (met een grasspriet in de fles), ieeeeuwwww.

De volgende dag gingen we naar de Wieliczka saltmines. Helaas was het weer niet zo goed: bewolkt en regen. Onderweg naar de zoutmijnen kwamen we langs een markt. Hier zijn we even gaan kijken en hebben twee zakken zoutsticks gekocht: de verkoopster verkocht allemaal verschillende smaakjes! Met sesam, met bacon, met zout, zonder zout…en supergrote zakken. Verder was er niet veel soeps op de markt dus stapten we weer in de auto naar de mijnen.

Daar aangekomen gingen we bijna een verkeerde attractie in (waar je ook voor moest betalen), maar gelukkig liepen we uiteindelijk toch door en kwamen we bij de megalange rij voor de entree en rondleidingen voor toeristen, Ok, de prijzen voor toeristen zijn dus megaveel meer dan voor Poolse mensen! Niet normaal hoor, scheelde echt 35 zloty (ongeveer acht euro). Niks aan te doen in ieder geval. Nadat we de tickets hadden, hoefden we maar 15 minuten te wachten voordat onze toer begon. We kregen allemaal een klein kastje die we op een kanaal moesten zetten en een oordopje. De gids kon zo in haar microfoon praten en dit werd in je oor versterkt zodat je haar goed kon verstaan. Heel handig!

De toer begon met 378 traptreden naar beneden naar level 1 van de mijn. De trap ging per zes treden dus we waren flink aan de wandel. De mijn is 327 meter diep en 287 kilometers lang. Er zijn zo’n 2400 kamers en 250 kilometer aan gangen die deze kamers met elkaar verbinden. De toer beslaat maar 2% van de gehele mijn. Oja, en het belangrijkste: alles is likbaar en smaakt naar zout! Lekkerrrr…

Hele gave ervaring: ontzettend veel beelden die door mijnwerkers zelf gemaakt zijn. Ze gebruikten vroeger grote houten machines, aangedreven door paarden, om brokken zout naar boven te krijgen. Omdat deze paarden niet heen en weer gesjouwd konden worden waren er heuze stallen onder de grond! Daar werden de paarden dus verzorgd, echt bizar! Er zijn meerdere kapellen voor de mijnwerkers om iedere dag in te bidden (ze waren erg gelovig, vanwege het gevaarlijke werk waarschijnlijk) en er was ook een heuse kathedraal. Die is megagroot en er worden ook bruiloften gehouden (Wendy heeft dit nog voorgesteld aan Roger, maar hij wilde helaas niet). Iedere zondag wordt er ook een mis gegeven dus de kathedraal is nog in gebruik. Anja was vooral verliefd op de vloer: honingraadmotief. De kroonluchters zijn versiert met zout in plaats van kristallen: je ziet het verschil gewoon niet! In de muren waren een soort 3D schilderijen uitgehakt die heel veel diepte gaven. Terwijl ze eigenlijk maar 6 cm diep waren. Wat een skills joh.

Het is een enorme toeristische trekpleister en we snappen wel waarom. Het record aan drukte was 9000 bezoekers op 1 dag. Over het hele jaar komen er zo’n 1,2 miljoen mensen naar de mijn (waaronder ook veel Polen natuurlijk).

Na deze toffe toer reden we door naar ons hostel in Krakau. Of zoals wij zeggen: “Krakakau!!!”. Hierover lees je meer in onze volgende blog. Stay tuned…. 😉 .