Net op tijd hersteld van de buikgriep (oef, je zou er maar last van hebben tijdens de 21-urige reis, de horrorrr) stapten we woensdag 11 september om 17:50 het vliegtuig in!
We vlogen met British Airways en ondanks het lekkere eten en de grappige safety video waarin mega veel bekende mensen, zoals Michael Caine, Joanna Lumley – Absolutely Fabulous m’n lievelingsserie – en Olivia Colman in speelden, was het vliegtuig zelf best crappy. Helaas ook geen oog dicht gedaan dus toen we om 07:15 in Johannesburg landden waren we kapot. De landing zelf was ook nog een spektakel, meneer de piloot was iets te enthousiast in zijn landing waardoor het vliegtuig nogal ging stuiteren. Mensen gillen, ik pakte pardoes de hand van de vrouw naast me vast, maar die was zelf zo aan het paniekeren dat ze gelukkig niets door had.
Daarna moesten we ons vijf uur vermaken op het vliegveld van Johannesburg. Klinkt lang, maar de tijd vloog voorbij (vooral als je met ieder spel dat je speelt wint – MUAHAAAA, victory!). Om 12:00 stapten we dan eindelijk het laatste vliegtuig in richting Windhoek, Namibië. Wat een tof land is Namibië van bovenaf! Een geel/rood kleurenpalet, nergens iets van een dorp of stad te zien, veel woestijn, hoogstens een of twee verdwaalde huizen en een aantal bergen. Heel indrukwekkend!
Fun nerdy fact: de landen Namibië en Botswana geheel offline beschikbaar maken neemt veel minder geheugen in beslag dan Los Angeles offline beschikbaar maken. Om maar even duidelijk te maken hoe weinig steden/dorpen en wegen er zijn.
Om stipt 14:00 landden we in Namibië, 26.5 uur later dan dat we vanuit huis zijn vertrokken. Oef.
Op het vliegveld stond iemand van het autoverhuurbedrijf klaar om ons op te halen. In de auto hebben we een gezellig kletspraatje met de man gemaakt, onder andere over het traditionele Namibische eten. Hij had het over het zogenaamde game food, wat het vlees van wilde dieren inhoudt. Krokodil, springbok, everzwijn, koedoe. Het wordt hier allemaal gegeten. Toen hij hoorde dat Roger vegetariër is schudde hij z’n hoofd, zuchtte wat en zei: “men should eat meat!” Hahaha, je hoort het Roger 😉 .
De jeep waarin we werden opgehaald was ook de jeep dat ons huis gaat zijn de komende maand. Een automaat! Zo luxe :-O . En airco, heerrrlijk met die temperaturen hier overdag. De man is anderhalf uur(!) bezig geweest om alles uit te leggen. Er zit zooooveeeel in; meerdere krikken, reservebanden, campingspullen en natuurlijk de daktent. Geniaal! Ding is ook mega groot (that’s what she said). Moet ik daarin rijden? *Slik*
Tijdens het uitleggen sprak hij af en toe met een collega van ‘m in een soort kliktaal. Toen we er naar vroegen bleek het Xhosa te heten. Het is een hele bizarre taal, ze praten en tussendoor doen ze allerlei klik- en sisgeluiden. Een lage klik betekent weer wat anders dan een hogere klik, echt tof! Hij heeft geprobeerd om ons een paar woorden te leren, maar we kregen het niet voor elkaar om te klikken en er meteen achteraan iets te zeggen 😛 . We werden hard uitgelachen.
We hebben ook nog tijdje over wiet in Nederland gepraat (maar natuurlijk). Hij geloofde ons niet toen we zeiden dat het legaal is bij ons. Meteen werden er collega’s bij geroepen waarvan iemand de vraag stelde: “Can you bring us some next time?” Nou, laten we dat maar niet doen.. Ook willen ze nu allemaal op vakantie in Nederland.
Na de uitleg mochten we dan eindelijk zelf rijden! Ze rijden hier allemaal links, het stuur zit rechts. Even wennen! Zo deed Roger iedere keer de ruitenwisser aan als hij het knipperlicht aan wilde doen 😛 . Ik heb nog nooit links gereden (heel de UK tour niet achter het stuur gezeten..), dus ben benieuwd! Wel echt zin in! En na een paar dagen het allemaal wel automatisch gaan.
Als je door Windhoek heen rijdt zou je niet denken dat je in Afrika bent. Koloniale gebouwen in Duitse stijl, wegen die namen hebben als: Bahnhofstraße. Het enige dat je doet beseffen dat je in Afrika bent zijn de bergen op de achtergrond en de donkere mensen 😛 . Het is de grootste stad van Namibië, maar het lijkt meer op een groot dorp. Dat belooft wat.
We sliepen in een B&B, net buiten het centrum. Snel spullen dumpen, douchen en op naar Joe’s Beerhouse. Dè toeristische trekpleister van Windhoek 😉 . Dat was ook wel te merken aan de tien blikken bejaarden die werden opengetrokken en allemaal richting het restaurant liepen.
Wij dachten dat Joe’s Beerhouse een klein café/restaurantje zou zijn maar niets was minder waar! Toen we binnenkwamen keken we onze ogen uit, het was suuuper groot. De eerste keer dat we een heuse receptie(?) in een bar/restaurant zagen. Groot dus, maar erg gezellig en knus! Overal hingen random attributen, van fietsen tot vogelnestjes tot regenlaarzen, aan het plafond. Klinkt misschien apart, maar het was echt mega sfeervol! We probeerden de verschillende Namibische bietjes uit (lekker!) en ik bestelde maar meteen de Fish ‘n Turf Namibian style, wat het vlees van een springbok, zebra, spiesbok en een koedoe bevatte. Als kers op de taart namen we een malva pudding. O MIJN GOD! Zo lekker, zo zacht, (zoveel lactose zo was die nacht te merken, oeps), mmmm.
Na het eten zijn we snel terug gegaan, want de dag erna ging de wekker weer vroeg! Er stond een vijf uur durige trip naar Sesriem op de planning. Eenmaal in de lodge wilden we de spullen voor morgen klaarleggen en alvast de GPS instellen. Tot onze schrik zagen we dat onze Garmin (van de reisorganisatie gekregen) en onze eigen stekker/converter niet meer op hun plek in de koffer lagen. Goooodver, nu al bestolen? Op dag 1?! Na nog een keer alles overhoop gehaald te hebben bleek dat het toch echt waar was. Shit, les voor volgende keer: altijd een reistas en/of slot op je tas/koffer doen! Meteen maar de reisorganisatie gemaild met de vraag wat te doen. Shit, zo wil je je vakantie niet beginnen.. Aangifte doen neemt ook weer een hoop tijd in beslag 🙁 . Nou ja, we konden er op dat moment weinig aan doen, dus doken we maar snel het bed in. Wel echt een domper..
De volgende ochtend zijn we meteen naar de politie gegaan. Bij de balie vertelden we wat er gebeurd was waarop de vrouw antwoordde: “Is alleen dat gestolen? Wil je dat we dit gaan onderzoeken?” Toen we zeiden dat we alleen een aangifteformulier nodig hadden voor de verzekering was het zo gepiept. Na een kwartier stonden we weer buiten! De reisorganisatie had de avond ervoor meteen teruggemaild en gezegd dat we eenzelfde navigatiesysteem kunnen huren, maar we hebben besloten om gewoon Google Maps op de telefoon te gebruiken! Yolo! 😉
Daarna nog even bij de mega supermarkt Pick ‘n Pay boodschappen voor een heel weeshuis gedaan. Er waren drie medewerkers nodig om alles in tasjes te doen, de bon was een meter lang en de eindschade: 110 euro! Kijk, daar kan je nog eens leuk boodschappen van doen. Apart is dat de benzine/ diesel prijzen even duur zijn als in Nederland. Nou ja, aangifte check, boodschappen check, tanken check. Op naar Sesriem!
Na een paar kilometer hadden we al een keus: offroad of via een asfaltweg naar Sesriem. Makkelijke keus: offroad natuurlijk!
Bumpy Offroad, love it 
Binnen een paar kilometer was het zover. A wild animal appeared, vlak naast de weg! Je had ons moeten horen in die auto “AAP! AAP!” Alsof we er nog nooit een gezien hadden hahaha. Die aap dacht ook “Wat een herrie” en rende er snel vandoor.
Ook zagen we grote, ovale nesten langs de weg. Af en toe kwam er een vogeltje aan de onderkant uit, die er meteen weer in ging. Ik wilde er een foto van maken, dus stapte uit de auto. Toen ik dichterbij kwam vlogen er ineens een stuk of twintig vogeltjes uit! Wild gekwetter, super leuk. Ze bleven er maar uit komen. Aan de onderkant van het mega nest zaten tientallen gaten waar ze uit kwamen. In Nederland hebben we een Afrika Safarigids gekocht en iedere keer als we een zoogdier, reptiel of vogel hebben gefotografeerd zoeken we ‘m op in die gids om te kijken wat het was en kruisen we ‘m af. Na in dit boek gezocht te hebben bleken het mahaliwevers te zijn. Die strepen we mooi af 😉 .
Het landschap is schitterend! Het lijkt veel op het landschap dat we in Marokko gezien hebben, maar dan nog veel uitgestrekter en veel minder bewoond. Het zou zo uit de film the Lion King kunnen komen. Ook nu weer gezocht naar Timon en Pumba, maar wederom niet gevonden 🙁 . Ook zagen we een aantal spring- en spiesbokken onderweg. We hebben zelfs een unicorn spiesbok gezien! Deze dag kon nu al niet stuk.
Springbokken 
UNICORN SPIESBOK!
Het laatste stuk mocht ik rijden EN HOE TOF WAS DAT. Die auto gaat alle kanten op, je voelt ‘m trekken onder je. Zo’n gaaf gevoel om in zo’n groot bakbeest te rijden! Ik vroeg meteen aan Roger of dit onze nieuwe auto mocht worden, maar helaas werd hij meteen Boger en kreeg ik alleen een “Wendyyyy” en een geërgerde blik terug..
Rond vijf uur reden we Sesriem binnen wat alleen bestaat uit een benzinepomp en een bijbehorende bakker en winkel. O, en de Campsite waar wij sliepen. We kregen een mooie (en grote) plek toegewezen. Eenmaal uit de auto sloeg de hitte als een veel te warme deken om ons heen. Miengot, 32 graden maar het voelde veel warmer aan. Even acclimatiseren hoor! Veel tijd was daar niet voor want we moesten de daktent op gaan zetten!
Supermooi, de zonsondergang was net begonnen, de rode gloed op de bergketens waar we op uit keken was echt geweldig. Je kon alleen duidelijk merken dat we nog beginners zijn, want we hadden de tafel en stoelen onder een boom neergezet. Aantal nadelen: de sterrenhemel (die allemachtig prachtig was, nog nooit zo’n felle maan en zoveel sterren gezien) konden we niet zien als we zaten en de boom laat nogal wat naalden achter dus ALLES zat onder 😛 . Ook stond de auto wat verder weg waardoor we honderd keer heen en weer moesten lopen (elke keer de boomstronken trotserend). Maar hey, wat verwacht je van een eerste dag! Roger heeft lekker rijst met witte bonen en tomatensaus, champignons en uitjes gemaakt op het camping toestelletje. Was heerrrlijk.
Prima uitzicht vanuit de daktent 
Na zonsondergang (rond zeven uur) was het overal compleet donker en liep iedereen met hoofdlampen rond. Rond negen uur was het bijna overal uitgestorven. Je leeft hier echt met de natuur mee – vroeg naar bed en vroeg eruit. Wij doken ook op tijd het bed in, want we wilden de zonsopgang bekijken op Dune 45 dus de wekker ging VROEG (5:20 om precies te zijn – dit zijn toch geen vakantie tijden)! Waar de naam Dune 45 vandaan komt? Omdat de duin 45 km van Sesriem af ligt, je gelooft het niet.
Maar goed, slapen! Een spannende nacht zou het gaan worden, maar daar over meer in blog 2… *Bouwt spanning op*
Heerlijk om te horen dat jullie zo genieten. Wat geweldig om de beesten nu in het eggie te zien hè. Kijk je wel goed om je heen als je uitstapt. ….er lopen ook grote beesten rond. Liefs van ons
OMG zo toffff!!!
Wat een mooi verslag. Doet mij weer denken aan onze vakantie in Zuid-Afrika. Jammer dat er weer iemand niet van andermans spullen kan afblijven. Was ons ook gebeurd toen we terugvlogen vanuit /Zuid-Afrika , maar dat gebeurde in Sofia waar we een nacht moesten blijven. Erg vervelend. Nog veel plezier en tot het volgende verslag. Groetjes Jeanne
Wat een leuke verslag. Jammer dat ze nu al beginnen met het stelen van van je spullen. Geniet nog maar, dit is pas het begin. We kijken uit naar de volgende verslag.